Dünyanın en korkunç insanı bile kıçını silmeyi hak eder.
Sayfa 117
Sabahın altı buçuğunda bir çalar saatin sesine uyanıp yataktan fırla, giyin, zorla bir şeyler atıştır, sıç, işe, diş fırçala, saç tara, başka birine büyük paralar kazandırmak ve sana tanınan fırsat için müteşekkir olmak için berbat bir trafiğin içine dal. Nasıl razı olunur böyle bir yaşama?
Sayfa 98
İnsanların sevgiye ihtiyacı yoktur. Başarıya ihtiyaçları vardır, ne şekilde olursa olsun. Sevgi de olabilir, ama olmayabilir de.
Sayfa 93
Okur Takip Önerileri
Dinleniyorum. Tembelliğim hırsımı zedeliyor.
Sayfa 83
Ümitsizlikti insanları cesaretsiz yapan.
Sayfa 49
İyi eşlik etmişimdir kendime hep.
Sayfa 259
İlgi duymuyordum. Hiçbir şeye ilgi duymuyordum. Nasıl kaçabileceğime dair hiç fikrim yoktu. Diğerleri yaşamdan tat alıyorlardı hiç olmazsa. Benim anlamadığım bir şeyi anlamışlardı sanki. Bende bir eksiklik vardı belki de. Mümkündü. Sık sık aşağılık duygusuna kapılırdım. Onlardan uzak olmak istiyordum. Gidecek yerim yoktu ama. İntihar? Tanrım, çaba gerektiriyordu. Beş yıl uyumak istiyordum ama izin vermezlerdi.
Sayfa 161
Kelebeklerin ve arıların arzuladığı bir çiçek olmak varken, sinekleri cezbeden bir bok parçasıydım.
Sayfa 142
Yapmam gerekeni yapma cesaretinden yoksun olduğumu bilmek çok kötü bir duyguydu.
Sayfa 81
Gerçekler o kadar boğucudur ki biraz olsun rahatlayabilmek için yalan söylersin ancak bir bakmışsın ki içki gibi git gide dozunu artırmaya başlamışsın.
Sayfa 122
Yalan, suçtan yayılan sessiz bir osuruktur.
Sayfa 122
Bu dünyada yalnızca arsız, kötü insanlar başarılı olurken benim gibi ürkek, yoksul öğrenciler sürekli kaybeden olarak alay edilmeye mi mahkûm?
Sayfa 9
Garsona "Bir bira daha..." dedim.
Bu dördüncü oluyordu. Duygularımla düşüncelerimin dengelendiğini zannediyordum. Artık ne mutlu ne de kederliydim.
Sayfa 117
Ah benim ne kabahatim var?..
İşte hiç saçsız bir kafa, işte şişman karnıyla fıçıya benzeyen bir herif, daima şeker piyasasından bahseden, daima pamuğun kaça çıktığını hesaplayan iki zavallı beyin, işte hiç çalışmadan, hiç terlemeden, hiçbir zavallılık görmeden, hiçbir saat ertesi gün nasıl yaşayacağını düşünmeden milyonlar kazanmış bir genç, bir mirasyedi... Acaba bunların benden fazla neleri var?..
Sayfa 51
Bir yere gidemiyorum, ne tiyatroya, ne bir kahveye, ne hiçbir yere... Çünkü param yok... Ah bu hastalık, bu miskinlik!
Sayfa 50