M.
@dersaadetinmutsuzu
Şiir,kitap ve dergi okumayı seven,
29 Temmuz 2000
136 okur puanı
Mart 2018 tarihinde katıldı
Jurnal
Bir çağın vicdanı olmak isterdim, bir çağın, daha doğrusu bir ülkenin, idrakimize vurulan zincirleri kırmak, yalanları yok etmek, Türk insanını Türk insanından ayıran bütün duvarları yıkmak isterdim.
"Ekmek hepimize yetmiyor,
Kitap da yetmiyor,
Ama keder dilediğin kadar,
Yorgunluk da göz alabildiğine.."
Okur Takip Önerileri
Ah can,
Ah canım,
Sevdalım,
Bu şehr-i istanbul gibi karışığım,
Ne vazgeçebildiğim,
Ne yaşadığım…
Mümkünü yok ki
Unutmamın…
İstanbu’u sevmek gibi sevdim seni ben
İstanbul’a hasret gibi sensiz yaşadım
“Biliyorum sana giden yollar kapalı
Üstelik sen de hiç bir zaman sevmedin beni
Ne kadar yakından ve arada uçurum;
İnsanlar, evler, aramızda duvarlar gibi
Uyandım uyandım, hep seni düşündüm
Yalnız seni, yalnız senin gözlerini
Sen Bayan Nihayet, sen ölümüm kalımım
Ben artık adam olmam bu derde düşeli”
“Ben
senden önce ölmek isterim.
Gidenin arkasından gelen
gideni bulacak mı zannediyorsun?
Ben zannetmiyorum bunu.
İyisi mi, beni yaktırırsın,
odanda ocağın üstüne korsun
içinde bir kavanozun.
Kavanoz camdan olsun,
şeffaf, beyaz camdan olsun
ki içinde beni görebilesin…
Fedakarlığımı anlıyorsun :
vazgeçtim toprak olmaktan,
vazgeçtim çiçek olmaktan
senin yanında kalabilmek için.
Ve toz oluyorum
yaşıyorum yanında senin.