M.
@dersaadetinmutsuzu
Şiir,kitap ve dergi okumayı seven,
29 Temmuz 2000
136 okur puanı
Mart 2018 tarihinde katıldı
Bu ülkede her şey
çığrından çıkıyordu; her şey çözülüp, gevşeyip, dağılıp
gidiyordu.
Çok kazanmak istiyordum; fakat
bu dünyada biliyorsunuz ancak işini bilenler kazanır. Ben de
işimi bilmek istiyordum. Bu yüzden çok okuyordum. Birçok
şeyi biliyordum. Şimdi bildiklerimi unutmamak için büyük bir
savaş veriyorum.
Ben yoktum; hatta ben
yokum, olmadım diyemeyecek bir yerdeydim; kelimeler bile yan
yana gelerek beni tanımlamak istemezlerdi. Ne olurdu benim de
kelimelerim olsaydı; bana ait bir cümle, bir düşünce olsaydı.
Okur Takip Önerileri
Bir kenara
ittiler beni; işimiz acele, seni bekleyemeyiz dediler.
Bir yerden sevmeye
devam edebilir miydim? Çünkü sevmek, yarıda kalan bir kitaba
devam etmek gibi kolay bir iş değildi. Ya hiç sevmemişsem bugüne
kadar? Bir kitaba yeniden başlamak gibi, sevmeye yeniden
başlamak pek kolay sayılmazdı herhalde.
Bir şeyin taklidiydim ; fakat, aslımı bile doğru
dürüst öğrenememiştim.
Acaba
iyi bir şey olacak mı? Hayır! dedim kendime. İyi şeyler birdenbire
olur; bu kadar bekletmez insanı. Sürüncemede kalan heyecanlardan
ancak kötü şeyler çıkar. Ya da hiç bir şey çıkmaz.
Bütün hayatım ayıklamakla geçti, gene de
bitiremedim süprüntüleri atmayı.
Günler geçtikçe, sadece kötü hatıralar artıyor.
Yalnız yaşayan insanların, kendi
içlerinde başlayıp biten eğlenceleri vardır.
Buldum: Yalnız kalmaktan korktukça yalnızlığım artıyor.
Bu sefer gerçekten gülümsedim. İster görün, ister görmeyin;
gülümsedim işte. Her şeyimi kaybetmedim daha; çıkmayan candan
ümit kesilmez, havlayan köpek ısırmaz. Hay Allah kahretsin!
Garip kaderime
gülümsedim; aynaya bakarak tabii. Tatlı bir gülümseme. Eski
neşemi kaybetmediğimi göstermek için. Sonra durgunlaştım.
Neden? Unuttum. Dur, hayır; unutmadım. Yalnız kaldıkça, yalnız
kalmaktan korktukça... Aynadan uzaklaştım...
Yaşamam için, onun her an var olması gerekliydi. Başka türlü
hissetseydim ölmüştüm şimdi.