Bazen içim evrenle doluyor, yaşayan herşey içimde yaşıyor gibi hissediyorum. Bazense daha yaşanacak onlarca yılımın olma ihtimali dahi beni çileden çıkarıyor. Bu fikirler arasındaki dengeyi yakalamak çok zor (varsa öyle bir şey!). Gerçekten de anlamak yok olmaktır. Bunu anlamak için bile yok olmaya yaklaşmak gerekiyor.