" İnsan sabahtan akşama kadar bir şey olmasını bekler ve hiçbir şey olmaz. Bekleyip durur insan. Hiçbir şey olmaz. İnsan bekler, bekler, bekler, şakakları zonklayana dek düşünür, düşünür, düşünür,. Hiçbir şey olmaz. İnsan yalnız kalır. Yalnız... "
İnsanlar kandırılmak istiyor. Gerçeklikten, yaşamaktan korkuyorlar çünkü. Bu yüzden hep televizyon, izleyip fal baktırıyorlar. Onlara yalan söylerseniz sizi severler, en çok sizi severler. Gerçekleri hatırlatırsanız sizden uzaklaşırlar, bazen nefret bile ederler.
Dört öyküden oluşan çok güzel bir kitap. Mürebbiye de bu öykülerden biri ve en sevdiğim öykü oldu. Diğer bir sevdiğim öykü ise kadın ve yeryüzü oldu. Bu öyküde de kuraklık dile getirilmiş. Okunmasını tavsiye edeceğim bir kitap. 10/10 puanı hakediyor Stefan Zweig kitabı olması bunu açıklıyor zaten.