Sevgili kızım, bizler uzağı göremeyen gözlerimizle kendi kişisel mutluluğumuz için dünyaya gelmedik, çünkü bizler tek başına var olan ve yalnızca kendisi için yaşayan yaratıklar değiliz, tersine hepimiz bir zincirin parçalarıyız.
Bir şeyler gevşemeye, çözülmeye ve yıkılmaya başlayınca çevremizdeki her şey hemen denetimimizden çıkar, bize başkaldırır; işte o zaman her şey birbiri arkasına gelir, başarısızlık başarısızlığı izler ve sonunda biteriz.
Taçlandırarak, yüksek gotik harflerle, kendilerinden sonra gelecekler için şu ilke yazılıdır:
“Oğlum, gün boyu kendini işlerine neşeyle ada, ama sadece gece rahat uyumamıza izin verecek işleri yap."
Yaşanan bir olayı herkes duyunca mı yüz karası ve rezalet oluyor? Bir insanın içini kemiren ve kendisine olan saygınlığını yiyip bitiren rezaleti gizlemek çok daha tehlikelidir.