Bir çok insan, mutlu olduğunu bilmediği için mutsuzdur( Dostoyevski). Bize 2 şey inandırdılar. 1.Mutlu değilsiniz, mutsuzsunuz. 2.Mutlu olmak senin hakkın, mutlu olmayı amaçla ve mutlu olmak için bi şeyler yap. İkisi de yalan.. Biz bu iki yalana da inandık. Ve kafamıza mutlulukla ilgili yanlış şemalar yerleştirdiler, veya biz yerleştirmelerine izin verdik. Ve bu şemalardan dolayı, günlük hayatımızda kafamızdaki şemalara uygun hayatlar yaşayamadığımız için hep mutsuz olduğumuzu zannettik. Ve sürekli mutlu olmayı hedefledik, biz mutluluğu hedefledikçe mutsuzluğumuz her geçen gün biraz daha arttı. Yani sahte mutsuzluğa inandık, ve o sahte mutsuzluktan kurtulmaya çalıştıkça gerçekten mutsuz olduk. Mutluluk, huzur; hedeflenebilir kavramlar değildir. Biz sadece çıkıp, günlük hayatımızı en güzel şekilde yaşamakla yükümlüyüz. Aralarda bize huzur, mutluluk gibi hediyeler gelirse ne ala. Ve bunu yaptığımızda da zihnimizdeki mutluluk şemalarını yıkıp atıcaz, belki mutlu olduğumuzu hatırlıcaz.