Eurus
@dusmedi_mi_cemre
Kimsenin hikayesine gülme. Yol uzun ve daha seninki bitmedi.
Lütfen dm atmayın. Teşekkür ederim.
Amazon - Ticaret
lisans
Muğla - Bursa
248 okur puanı
Temmuz 2021 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
Yıllardır taşıyorum içimdeki çocuğu; yaşamadığı için büyümedi hiç.
Zamanla azaldım her şeye. Önce insanlardan soğudum. Verdiğim hiçbir şeyin karşılığını alamadım.
Tohumları ben ektim, ben suladım, ben büyüttüm ama meyvelerini hep başkaları yedi. Sonra bana kalan hatıralardan tiksindim. Sararan fotoğraflar, kirlenmeyen kıyafetler, metrobüsler...
Sonra kendimden soğudum. Her şeyi beyninde yer eden, inatla hâlâ herkese güvenmeye çalışan, sevdiği insanı kendinden bile üstün gören ben... Yavaş yavaş azaldım her şeye.."
en kötüsü - bilerek bilmeyerek - hapishaneyi insanın kendi içinde taşıması
Okur Takip Önerileri
Bunalıyor. Kalabalıklar içinde garip bir yalnızlık duyuyor. Büyük kent kırgını… Dünya aşıyor onu; ‘çok vaktini alıyor.’ Anlaşılamıyor. Herkes katı, uzak, bencil ve küçük… Uyum sağlayamıyor.
Bir insan kitaplarda, ne getirmişse onu bulur...
“Ah şu kayıtsızlığın gücü! Budur taşlara milyonlarca yıl değişmeden dayanabilme olanağı veren.”
Cesare Pavese
'Üç derin yarayla öğrendim, aşkın, ayrılığın ilk adımı olduğunu...'
Her şeyi anlıyorum da parayı kendi yerine oturtan insan, kendisi nereye oturacak. Sahip oldukları insana değil, insan sahip olduklarına değer biçebilir değil mi? Eşyaların onuru olmaz ki…
Farkında mısınız bilmem, kimse kendi acısını bile duymuyor artık. Kimse bir başkası için kederlenmiyor. Birbirine ihtiyacı olanlar özenle uzak duruyor birbirinden.
Yaşadığı her şey sürüyor insanda. Ölümden başka bitiş yok.
İnsanın içini dökmekten vazgeçmesi ayrılık.
Ayrılık ne biliyor musun? Ne araya yolların girmesi, ne kapanan kapılar, ne yıldız kayması gecede, ne güz, ne ceplerde tren tarifesi, ne de turna katarı gökte… İnsanın içini dökmekten vazgeçmesi ayrılık.
Yağmur yağmazsa kim bilebilir bulutların yükünü.
İkinci bir geceyi bekleyecektir umarsızca ya da kötü geçmişini ateşe verip o yangının külünden başlayacaktır her şeye. Bize gerekli olan yalansız bir iyilik, incitmeyen güzellik, güler yüzlü doğruluktur.
“İnsan bağışlayarak yener yanlışı. İnsanın acısını insan alır. İyilik böyle kolay yenilemez…”