Onunla ilk kez iki insan arasındaki sevgiyi, insandan insana geçen sevgiyi duydum. Ama bu da kolay değil. Çünkü sevgi de, üzücü, yorucu, duyurucu, doyurucu bir olgu. Olması güzel, ama belki olmaması daha rahat.
Belki size şaşırtıcı gelecek, rüzgar çiçeklere değil yapraklara aşık olur. Evet, ağaçları güzel kılan, kuru dalları yeşile çevirip güneşte gümüşbalıkları gibi kımıl kımıl kıpırdanan yapraklara... Çiçekler mi? Nedendir bilinmez, rüzgar , çiçekleri yaşamı boğacak kadar süslü ve züppe bulur. Biz insanların hayranlıkla baktığımız, kokladığımız, sevdiklerimize en değerli armağanlar olarak götürdüğümüz çiçekler onu çekmez, cezbetmez. Onlara dokunmayı, onlarla sevişmeyi doyurucu bulmaz. Rüzgar olmanın verdiği bilgelikle kavramıştır bunu. Belki de yaprakların engin gönüllülüğü çeker onu...