Başka hiçbir yaratıkta görülmeyen özel bir hastalıktır kendinden nefret etmek, yüz çevirmek. Olduğumuzdan başka olmayı dilemek gibi bir saçmalıktır bu...
Kendisi ortada kalmayınca kim tadacak, değerlendirecek bu değişmeyi onun yerine?
Hiçbir şey öfke kadar insan düşüncesini sapıtamaz... Öfkeli olduğumuzu hisseder hissetmez meseleyi kapatmalıyız. Öfkemiz geçtikten sonra her şeyi başka türlü göreceğiz. Kızdığımız zaman bağıran, konuşan biz değil, hırsımızdır.
Doğrusu birbirimizi parçalayıp öldürme, kendi türümüzü yıpratıp yok etme sanatımızın, bu sanattan yoksun olan hayvanları imrendirecek bir yanı olmasa gerek.