Varoluşa rıza göstermede bir nevi alçaklık vardır; kibrimiz ve pişmanlıklarımız sayesinde ama özellikle de bizi korkaklığımız yüzünden ağzımızdan alınmış nihai bir tasdike doğru kaymaktan koruyan melankoli sayesinde, bu alçaklığın elinden kurtulabiliriz. Dünyaya evet demekten daha aşağılık bir şey var mıdır? Oysa o muvafakati, o usandırıcı tekrarın örneklerini, yalnızca içimizde bayağılığa karşı olan her şey tarafından inkar edilen o hayata bağlılık yeminlerini sürekli çoğaltırız.
Bir kitabı okurken geçen iki saatin ömrümün birçok senelerinden daha dolu, daha ehemmiyetli olduğunu fark edince insan hayatının ürkütücü hiçliğini düşünür ve yeis içinde kalırdım.
İyi de olsa kötü de olsa, bir kitaptan mutlaka alabileceği ve ömrünün farklı zamanlarından bile değerli sayabileceği bir şeyler olduğunu düşündüğü için böyle dile getirmiş yazar fikrini sanırım. Ama sizin bakış açınız da üzerinde düşünmeye değer. Artık pek çok kitap bırakın ömrün kalan kısmından değerli olmayı, yalnızca içinde bulunulan saniyelik anları bile ziyan edecek nitelikte.
************************************
Yorumlar için bu ileti, inceleme ve alıntılar için #35053256 iletisini kullanalım. Karışmasın...
**************************************
Bomba gibi bir etkinlikle geliyoruz!
Hiç okumayanlar, yeniden okumak isteyenler, özleyenler, okumak isteyip cesaret edemeyenler bu etkinlik
Kendi doğrularım derken başka bir şey mi kastetti? Çünkü öbür türlü açıkça felsefenin, insanın kendi elleriyle yaptığı, boynuna uygun özel bir zincir olduğunu kabul etmiş demektir.