Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.30
agatha
agatha
@electraheart
Burnt me at the stake, you thought I was a witch
Centuries ago, now you just call me a bitch.
127 okur puanı
Şubat 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Başlıyorum! Hemen konuya gireceğim, iki tarafın da görüşlerini aldığım bir kitaptı bu.
Bir taraf var ki, bu veya bu tarz kitaplardan hiç haz etmiyor. Sırf "wattpad" kitabı olduğu için sevmeyenler de var, ki bunu fazla önyargılı buluyorum. Bir de kitapların içeriği için sevmeyenler var ki onları bir noktaya kadar haklı bulabilirim. O
yeni bir gün, yine nefret edilen karakterler...
evet, 6 ay süren sınav maceramdan sonra ilk kez doğru düzgün bir kitap okuyabildim. bunun şerefine bir "hayırlı olsun"unuzu alırım.
güzel bir başlangıç oldu, yormadan keyifle okudum. şimdi sorun şu bu kitapla ilgili: başkarakterden nefret ettim ben. histerik veya duygularını aşırı yansıtan insanlara katlanamıyorum. bir de biraz narsist sanırım kendileri, "azra kohen sistemin koyunları" muhabbeti yapmaktan ucuz kurtulduk. sevemedim yani hikayeyi. iki gün olmuş daha tanışalı, sen bana iyi geleceksin cümleleri havada uçuşuyor. n'oluyor abi diye dalasım geldi muhabbete. rahatsız ediciydi konuşmaların tamamı, birisi bana yapsa "bir sakin ol" diye durduracağım tarzda gereksizdi. hani belki ben anlamadım, olabilir bu arada, belki eski zamanlarda geçtiği için belki de benim "aşk" algıma uymuyor bilemeyeceğim ama rahatsız oldum aşklarından. sarmadı hikaye, bir daha açıp okumam bu kitabı.
görüşürüz başka bir kitapta. ciao!
nasıl sinir krizi geçiriyorum, şovu izle şimdi.
Evet, aylar önce okuduğum ve ancak şimdi sindirebildiğim kitabın incelenmesine hoş geldiniz.
Bu kitap hakkında aslında sansürsüz konuşmak isterdim ama bir süreliğine daha düşüncelerimi kendime saklamam gerekiyor.
Kitabı okurken başta kendimi avutmaya devam ettim, bunun bir Wattpad kitabı olduğunu ve yıllardır böyle şeyler okuduğumu söyleyerek
Okur Takip Önerileri
so, she's back?
Kitap New York'un en üst tabakasında yaşayan kızlar ve erkeklerin hayatını anlatıyor. Gelmiş geçmiş en mükemmel kız olarak yaratılmış olan serena van der woodsen'in fransa'dan gelmesiyle başlayan kitap aşırı boş ve bir işe yaramayan diyaloglarla devam ediyor. Beklenti içinde olunmayan kitaplardan birisi fakat genç edebiyatı kategorisinin en iyilerinden birisi olabilir. -ingilizce okumanız önerilir.-
I'M ALI AND I'M FABULOUS.
bu kitabı serinin geri kalan kitaplarından -15 falan- daha çok sevmiş olabilirim. kitap serisi o kadar uzun bir süreci anlatıyor ki aslında, bu kitabın serinin ortasında yayınlanması iyi bir geri dönüş oldu. alison'un -ikisinin de- perspektifinden bakmak güzeldi. Yine de kızlarla veya serideki hiçbir karakterlerle bağ kurduğumu söyleyemem. Emily ile birazcık belki sadece. ingilizce okudum ben kitabı, daha etkili oldu kitabın bahsettiklerini anlamak. bu kadar.
Aslında beklentiyle başlamıştım kitaba, Frankenstein yani bu. Kitabın başları güzel ilerliyordu, idealist ve azimli bir gencin hikayesini okuyormuşum gibi hissettirdi. Fakat hikaye ilerlemeye devam ettikçe gerçekten Victor Frankenstein'dan nefret etmeye başladım. Saçma sapan bir insandan başka bir şey değil yani, kitap onun hatalarından oluşuyor resmen. Eski dönemlerde yazıldığı için mi bilemeyeceğim "korku öyküsü" adını hak edecek bir şey yoktu kitabın içinde. Açıkçası ben Frankenstein'ın yaratığı nasıl yarattığını okumayı istiyordum. Fakat Victor Frankenstein'ın yaptığı tek şey her şey benim hatamdı, her şey benim hatamdı diye zırvalamak. Hayatımda belki de ilk defa bir kitabın sonlara doğru bu kadar kötüleştiğini görüyorum. Mary Shelley'nin betimlemeleri de sıktı beni, en son atlıyordum yani betimlemeleri, o derece. Ayrıca değinmeden edemeyeceğim, kitaptaki değinilen bütün kadınların - iki tane falandı bu arada - her şeye duygusal bakan, 'erkek' işlerinden anlamayan aptallar olarak yazılması çok canımı sıktı, ne olurdu yani şu Victor'un aptallıklarına bir çare bulabilen bir kadın yazsaydın Shelley.
Sonuç olarak bu kitap bana iki şey kazandırdı: Hayal kırıklığı ve "en nefret ettiklerim" listesine yazılabilecek bir karakter.
Ve iki şey kaybettirdi: Zaman ve huzur.
NOT: Bu Victor'un arada, "Ah, yıldızlar, bulutlar, rüzgarlar
Nasıl da hazırsınız şimdi benimle alay etmeye
Eğer gerçekten acıyorsanız halime, yok edin şu duygularımı, anılarımı.
Bırakın bir hiç olayım, gidin ve terk edin beni karanlığa." diye Romeo gibi haykırdığı bir kısım vardı ve LITERALLY kitabın en tatsız kısmıydı.
Artık özgürüm.
Kendine inanmayan, ailesiyle sorunlar yaşayan küçük bir kız bir gün okula ilk kez kendine başına gitmek ister. Bu eski hayatının bitişi ve 8 yıllık esaretinin başlangıcı olacaktır. 10 yaşında okul yolunda beyaz bir minibüsle kaçırılan Natascha Kampusch, 18 yaşında kaçmayı başardığında elinde sadece benliği kalmıştır. Ailesinin evinden birkaç kilometre ötede, dıştan nezih bir yuva şeklinde gözüken ev; paranoyak bir erkek yüzünden Natascha'nın çocukluğunun mezarı olmuştur. Devam eden - fiziksel ve özellikle de psikolojik- şiddet, her gün kendini daha da fazla kaybetmesi, hasta bir adamın kölesi haline gelmesi ve bütün bunlara rağmen Natascha'nın hala geleceği için çabalaması ne kadar dayanıklı bir insan olduğunu gösterir.
Kitap genel olarak akıcı ve yalın bir dille yazılmış. Çeviri olmasından mı kaynaklı bilemiyorum ama arada anlatım bozuklukları vardı. Birkaç yerde de yazım yanlışlarına rastladım. Bunlar biraz can sıkıcı. Asıl sorun, bu hikayenin bir kitap şeklinde basılması bence. Gazete yazısı olarak yayınlansaydı daha mantıklı olabilirmiş çünkü kitap hissi veren bütünlüğü bir türlü hissedemedim. Genel olarak ortalama bir kitap diyebilirim, kişinin hikayesi akıcı ve trajedik olduğu için daha az göze batıyor hatalar.
Son olarak incelemek isteyenler için, Natascha'nın 8 yılını geçirdiği zindanı da eklemek istiyorum. Bu video ile beraber hikaye daha fazla oturuyor.
youtu.be/uWeUurZ13HA
Pekala, 12 saat gibi bir süreçte bitirdim kitabı ve hemen inceleme yapmaya geldim.
Cerrah ve Çırak kitabından sonra yine tüyleri diken diken yapan bir kitap. Romanda cinayetlerden bazıları kilisede işleniyordu ve sebebi bilmediğim bir şekilde çok üzüldüm bu kitabı okurken. Bir firma yüzünden çıkan bir felaket ve her felakette olduğu gibi burada da sağ çıkan birkaç tanıkla kitap daha da derinleşiyor. Tess'in kitaplarında hep olduğu gibi yine tıbbi tanımlar ve kalıplarla dolu bir hikaye okuyoruz.
Sorun şu ki, bütün bunlar bana kabak tadı vermeye başladı. Kitaplarda beni saran şey kurgunun iyi olması değil de çok gerçekçi bir dille yazılmış olması. Kafatası erimiş ve elleri olmayan bir cesedi okuduğum zaman haliyle devamını da merak ediyorum. Art arda bu tarz kitapları okuyunca pek de alışılmışın dışında gelmiyor artık, normal bir şey aslında. Kitabı sevdim diyemem, dolu olan kafamı dağıtmam için birebirdi ve iyi bir indirimden almıştım o yüzden çok da bir şey beklemiyordum.
Her neyse, klasik bir Rizzoli & Isles kitabı, boşlukta iyi gidiyor.
Kitaba başlarken ne beklemem gerektiğini bilmiyordum açıkçası bu yüzden beni hayal kırıklığına uğratmadı diyebilirim. Bence kitabı beğendim ya da beğenmedimden öte bir yaklaşımla incelememiz gerek. Kitap polisiyenin ilk örneklerinden edebiyatımızda ve bu türü denemek için yazılmış. Türk edebiyatındaki ilk romanlar gibi bir eksiklik, olmamışlık var. Sherlock Holmes'un bu kitapla alakasını anlayamadım, gerek yoktu sanki. Üzerine çok fazla konuşulacak bir kitap olduğunu düşünmüyorum, bir ilk denemeye göre ortalamaydı. Uygun bir fiyata bulursanız alınır kitaplardan.
Evet, sonunda bitti! Yeni öğrendiğim bir tabirle devasa bir "Reading Slump"a girmiştim ve bu muhteşem kitap gerçekten gereksiz uzun bir sürede bitti. Neyse, şimdi birkaç eleştiri yapalım.
Kitap, gerçekten ama gerçekten muhteşemdi. Genel olarak Türk klasikleri okumaya bayılırım ama Halit Ziya'yı ilk defa okudum. Ve açıkçası daha önce yaşadığım birkaç kötü deneyimden sonra bu kitaba beğenmeyeceğimi düşünerek başlamıştım. Bu ilk hatamdı.
Kitabın günümüz Türkçesi halini okumakla iyi ettiğimi düşünüyorum ve bunu yapan kişiye gerçekten iyi bir iş başardığı için teşekkür etmek istiyorum. Kitap günümüz diliyle olsa da hiçbir anlam kaybı ya da kopukluğu yoktu.
Konusu, benim ilgimi çeken türdendi. Gerçekten karaktere böylesine bağlanacağımı düşünmemiştim. Kitapta insanların ve hayatlarının belirsizliği bahsediliyor. Karakterlerin psikolojilerini iyi yansıtmış yazar. O kişinin ne yaşadığını anlayabiliyorsunuz ki bu gerçekten önemli.
İşin özü, bu kitabı okuyun. Size gerçekten bir şeyler katabilir, edebiyat dolu ve emek harcandığı belli olan bir kitap. Tek bir eksik yön bile bulamıyorum.
Sanırım polisiye seriler içinde en sevdiğim Rizzoli ve Isles. Tess'in kalemine, betimlemelerine ve ustaca yaptığı karakter çözümlemelerine bayılıyorum. Bu kitap, yazarın başyapıtına en yakın adaydır. Her neyse, kitap hakkında hoşlandığım çok fazla nokta var. Daha önce bu kadar derinlemesine otopsiler içeren bir polisiye okumamıştım ve bu kitap bu yönüyle beni fazlasıyla etkiledi. Üzerine çalışılmış bir kitabı okumak gibisi de yoktur. Bütün o gizem, otopsiler, psikolojik açıklamalar ve arada geçen minik mitolojik notlarla kitap gerçekten hak ediyor ilgiyi. Tek sıkıntı, Tess'in bütün kitaplarında olan bir ayrıntı. Genel polisiyelerde katil aslında okuyucunun gözleri önündedir ve tek yapman gereken onu keşfetmektir. Bu kitapta ise katil bilmediğin birisi yani sen onun hatalarından ya da yaptıklarından katil olduğunu anlayamıyorsun. Katili bulmamız gereken bilmeceli kısım bu kitapta yoktu bu yüzden bir puan düşüyorum ama her şeye rağmen okunması gereken bir kitap olduğundan hiç şüphem yok.
