Okur Takip Önerileri
Akşam dönerken de yine aynı şey.Kalabalığın bireyleri,bıkıp usanmadan “Sen yoksun ,yeryüzünde var değilsin”demeyi sürdürüp gidiyorlar.Ben de “Ben yokum,var değilim “diye mırıldanmaya devam ediyorum içimden.Adam yerine konmamak insanın gücüne gider değil mi?Benim hiç gitmiyor.Bir toplumun kendi kendini adam yerine koymamakta inatlaştığı dönemlerde kimleri adam yerine koymaya kalktığını biliyorum çünkü.
Kronik
Asıl düşman soğuktur. Soğuk Willden bile sessiz çöker insanın üzerine. Önce titrersin ve dişlerin birbirine çarpmaya başlar.Ayaklarını yere vurur, şahane şaraplar ve ısıtan güzel ateşler hayal edersin.Yakar.Evet yakar. Hiçbir bir şey soğuk yakmasına benzemez .Fakat sadece kısa bir zaman için. Sonra içine soğuk girmeye başlar,bedenini dondurur. Savaşmaya gücün kalmaz. Olduğun yerde öyle durmak, usulca uykuya dalmak daha kolay gelir.Sona doğru yaklaşırken hiç acı çekmediğini söylerler. Önce zayıf düşer uyku, bastırmış gibi olurmuşsun. Ardından yavaş yavaş kaybolmaya başlarmış etrafındaki her şey. Ilık sıcak sütten bir denize gömülür gibi. Huzurlu bir bakıma.Huzurlu bir ölüm yani...(Gared)
