Emre AK
@em_re_em_re
İnsanı insan yapan şeyler haricinde hiçbir şey insana ait değildir.
Manet omnes una nox,
El intizar eşeddü minennar,
Eli Eli Lema Şevaktani!?
Je est un autre. Mea Culpa,
Memento Mori
Entia non sunt multiplicanda praeter necessitatem.
Müh.
Lisans
İstanbul
İstanbul
674 okur puanı
Mart 2018 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Bir insanın kendisine azıcık saygısı varsa, yöresinde olan kötülüklere karşı koymadan edebilir mi?
Bir batı öykünücüğülüdür almış başını gidiyor. Batı kültürünü özümsemek başka, batı kültürünün maymunu olmak başka. Biz, iki yüz yıldır batıya öykünüyoruz. kendimize, kültürümüze bir dönüş başladı.
Gelenekler, görenekler insanın kanına işlemiştir. İnsan, kendi bölgesinde yarattığı değerlere çok bağlıdır. İnsanlık da kendi yarattığı, buna genel değerler, diyebilir miyiz bilmem, çok bağlıdır. Bugünkü yozlaşmaya doğru hızla giden dünya bile, onun bu içindeki duyguyu kolay kolay koparıp alamıyor. İnsanlık yeninin iyisine de, kötüsüne de direniyor.
Okur Takip Önerileri
Düşüncelerimden, davranışlarımdan dolayı bir insanın başına gelebilecek her şey benim başıma geldi. İşkence gördüm, aç, işsiz kaldım.
Benim için insanın yarattığı en büyük değer yaratıcılığıydı. Onun önüne hiçbir engel konamamalıydı.
İnsan yaratma değerini yitirirse kendi de yaşamını sürdüremez, biterdi.
Şiirlerimi konu, kişi olarak değil, onları bir düş, bir atmosfer olarak yaşıyorum. Bu da beni mutlu ediyor.
Daha hikaye, roman yazacak kadar bu sanatı anlamadım, diyordum.
Çocukluğumdan bu yana hep kendimi başına buyruk ve özgür saydım.
Ne pahasına olursa olsun hiçbir engeli tanımadım. Özgürlük, boyun eğmeme benim içimdeydi.
İnsanoğlunun yoksulluğu alçakça bir şeydi. Buna karşı koymayan, sömürüyü yutan yazar değil, insan bile olamazdı bana göre.
Dünyayı doğru algılayabilmek, gerçeğe daha derinlemesine inebilmek, anlatımını gerçekle bütünleştirebilmek...
Kendimi anlatabilmek için bir adaptasyon çabası gerekli miydi?
Ben demiyorum ki, insan hiç karanlığa, umutsuzluğa düşmez. Düşmez olur mu? Ama insanlığın mayası aydınlık ve umuttur.
Bütün toplumlarda olduğu gibi kişiler hem serüvenlerini yaşıyorlar, hem de ortak
bir yazgı içinde eriyorlardı.
Yuvasından atılmış kuşun yuvası başka kuşa hayretmez.
Düşman olma sanatını bilir, ödünsüz nefretten kesinlikle ürkmez. Bir anlamda bir aydın kabadayıdır.