شکوفه خواهد داد ای یار، ای یگانه ترین یار
Tomurcuk açacak, ey sevgilim, ey eşsiz sevgilim
ایمان بیاوریم به آغاز فصل سرد...
İnanalım soğuk mevsimin başlangıcına...
خنده ای کو که به دل انگیزم؟
قطره ای کو که به دریا ریزم؟
صخره ای کو که بدان آویزم؟
Gönlümü ferahlatacağım gülüş nerede?
Denize dökeceğim damla nerede?
Tutunacağım kaya nerede?
بی حرف باید از خم این ره عبور کرد:
رنگی کتار این شب بی مرز مرده است.
Konuşmadan geçmek gerek şu yolun kıvrımından:
Bir renk ölmüş şu sonsuz gecenin kıyısında.
Tüyden hafif olurum böyle sabahlar
Karşı damda bir güneş parçası,
İçimde kuş cıvıltıları, şarkılar;
Bağıra çağıra düşerim yollara;
Döner döner durur başım havalarda
Ne güzel şey hatırlamak seni:
bir mavi kumaşın üstünde unutulmuş olan elin
ve saçlarında
vakur yumuşaklığı canımın içi İstanbul toprağının...
içimde ikinci bir insan gibidir
seni sevmek saadeti...