Bir akşam yemeğinde, Bertrand Russel'a yanlış bir önermeden nasıl doğru bir önerme çıkarılacağı sorulur.
- Örneğin, der soruyu soran muzip, eğer 0=1 ise Papa olduğunuzu kanıtlayabilir misiniz?
Bertrand Russell omuz silkerek,
- Bundan kolay ne var, der. Eğer 0=1 ise 1=2 olur. Çünkü, 1=1 eşitliğiyle 0=1 eşitliğini toplarsak, 1=2 eşitliğini buluruz:
1=1
0=1
+____
1=2
Demek ki 2, 1’e eşitmiş. Şimdi Papa’yla beni boş bir odaya koyun. Odada kaç kişi var?
- İki kişi elbette! diye yanıtlar soruyu soran.
- Ama iki bire eşit. Demek ki odada bir kişi var. Papa’yla ben... Yani ben Papa’yım...
Bu açıklamalar aslında p yanlış olduğunda, p⇒q önermesinin doğru olması gerektiğini göstermiyor, yalnızca doğru olabileceğini gösteriyor.