Susmanın kalesine sığınıyorum
Önümde karanlıktan duvarlar
Sırtımda insan yüklü bir gök var.
Sayfa 54 - İz yayınları
Şimdi bir kuş olasım var.
İster bir serçe ister bir Anka fark etmez.
Tüm çocukları gözümün önünde tutabilecek bir kuş...
Erdem Bayazıt..🕊️
Duy beni ve dinle
Denizler boğuşuyor içimde.
Erdem Bayazıt
Dünyaya dair
Bir otel odası kadar bana aitsin
Bir mağara gibi hiç kimseye
Herkese bir deniz gibi
Biliyorum sadece bir emanetsin.
Bir şarkı gibisin dünya!
Çoğu zaman hüzün makamında
Coşkulu bazan da
Kimi zaman bir öğle vakti gibi
Sıkıntılı ve sabit
Geçen zamanlar bitmeyen bir beste
Tarih bir nakarat sanki.
Ben herhangi bir savaşta herhangi bir asker
olsam da herhangi bir asker
Benim de payıma düştü
Biraz mavi biraz ümit.
Güneş bir kez daha batarken sulara
Bıkmadan bir kez daha
Biriken kızıllıkta biraz da
Benim kanımdan katkı var.
Sayfa 85 - 3. Baskı; İstanbul, 2008Kitabı okudu
"Usul usul inen yağmur tıpırtılarını dinler gibi dalıp gitmiştik. Sen konuşuyordun, ipil ipil yağan bir yağmur gibi konuşuyordun."
Aşk Risalesi
Yaslan göğsüme sevdiğim
Benim gönlüm gök gibidir açık deniz gibidir
Pas tutmaz benim içim
yeryüzü gibidir toprak gibidir
Sen ki bulut gibisin
Ay gibisin, güneş gibisin bazen.
Ölünün kıyıları
Sen dur burda ey insan
Duy içinde tutuşan ormanı
Ve yakıştırmasını bil üstüne ey ademoğlu
Usta bir makasla biçilen toprağı
Sayfa 23Kitabı okuyor
"Şiir diye
Bir ömür tüketerek yazdıklarım
İki saatte okunuyor
Bundan ucuz ne olabilir
Havadan başka?"
Yalnız kurt Kaf dağı'nda hangi izin üstûnde
Ağaran şafaklara bu kan nerden damlıyor
Ey uykusu bombalarla bölünen bebekler
Yağan karlar üstüne bu kan nerden damlıyor
En zalim talanlarda darmadağın kadınlar
Beyaz çarşaflara bu kan nerden damlıyor
Ey toprağa tohum gibi savrulan er kişiler
Gelin duvaklarına bu kan nerden damlıyor
Ekmeğinin katığı salt özgürlük tutkusu
Fukara sofralara bu kan nerden damlıyor
Kulaklar sağır gözler kör yürekler mefluç mu
Pusmuş insanlığımıza bu kan nerden damlıyor
Sayfa 42 - İz yayınları
Dünyanın kalbini dinle geliyor adım adım
Dallar meyvaya dursun toprak tohuma dursun
İnsan barışa dursun selâma dursun zaman
Sabır savaş zafer. Adım: MÜSLÜMAN.
Sayfa 38 - İz yayınları
Sürüp gelen çağlardan
Yeryüzü bana mescit kılındı
Ant verdim toprak şahit tutuldu
Her sabah her öğle her akşam
İkindiye yıkanarak yatsıya donanarak
Seslerden bir sesle fırınlanıp
Sularla polatlanan benim.
Geldim durdum önünde işte bir anıt gibi
Sıyırarak sırtımdan bir yılan giysisini.
Sayfa 33 - İz yayınları
Kaos
Kirli yollar kapansın sular akmasın deniz
sığmasın kabına
Gün batmasın aydınlatsın yüzlerde
Umutsuz mahkûmluğu
Makinalar çalışsın taşlar yarılsın ortalarından
Anneler ağlamasın çocuklar gülmesin
Gök çöksün toprak başkaldırsın su sussun
Ağaçlar durmasın bütûn saatlar dursun
Durmasın ulu rüzgar şehri göklere savursun.
Sayfa 18 - İz yayınları
Veda çizgisi
Kalabalık toplanıyor büyük meydanlara
-Aşka veda
İnsanlar geçiyorlar yollardan
-İnanaca veda
Şehir kapanıyor içine
-Toprağa veda
Dolaşıyor bir heykelin taştan eli üstlerinde insanların
Kuşlar göç ediyorlar bulutlar göç ediyorlar
"Yüzünde son gülümseme kaybolurken çocukların"
-İnsana veda
Sayfa 16 - İz yayınları
Şu yalnızlık çıkmazında önümde niye sen varsın
Niye her şey bir anda kayıyor sen kayıyorsun
Kalbim niçin bu kadar yabancı sen niye yoksun
Birsam yüklü geceleri içimden atamıyorum
Niye bunları bir anda unutamıyorum
Sayfa 61 - 3. Baskı; İstanbul, 2008Kitabı okudu
Susmam seni ürkütmesin içimde çağlar var bilmelisin
Katı bir yalnızlık bu bilmelisin
Kaçmam kendimi bulmam ben senden yoksunum iyi
bilmelisin.
Sayfa 60 - 3. Baskı; İstanbul, 2008Kitabı okudu