Sıradan bir hayat en iyisi. Onunla savaş, bununla mücadele et derken, sonunda hayatından oluyorsun.
Sayfa 201
İnsanların unutmaması gereken dört kural vardır: yanlış söz söyleme, yanlış yatakta uyuma, yanlış eşikten girme, elini yanlış cebe atma.
Sayfa 143
Okur Takip Önerileri
Umudumuzu yitirirsek nasıl yaşardık?
Sayfa 118
“Aşk avına çıkmak,
şahinle avlanmak gibidir.”
Sayfa 9
Kemerimle kendimi oracıkta asmak istedim. Düşünceler denizinde boğulmuş bir halde yürümeye çalıştım. Bir karaağacı geçtikten sonra fark ettim ki, çıkarmak için elimi kemerime bile atmamıştım. Gerçekten ölmek istemiyor, sadece kendimi cezalandırmak için bir yol arıyordum.
Sayfa 28
“… Neden benim gibi yapmayı öğrenmiyorsun?”
“Sen ne yapıyorsun ki?”
“Kimseden hiçbir şey beklemiyorum. Böylece hayal kırıklığına da uğramamış oluyorum.…“
Sayfa 47
Eskiden olsa onları kızdırmak için kötü davranırdı belki, ama nefret insanın çabuk öğrenmesini sağlıyordu. Şimdi sadece susmakla yetiniyordu. 
Sayfa 45
Hiçbir şey zekayı tutkulu bir kuşku kadar bileyemez. Hiçbir şey olgunlaşmamış bir zihnin bütün olanaklarını karanlıkta kaybolan bir iz kadar harekete geçiremez. Bazen çocukları bizim gerçek addettiğimiz dünyadan ayıran sadece incecik bir perdedir ve rastlantısal bir rüzgârla açılıverir. 
Sayfa 36
Yalnızca başlangıçtaki vesileye bakmakla yetinirseniz bir sevginin gücünü yanlış değerlendirirsiniz, aslında daha öncesindeki gerilime, ruhun bütün büyük sarsıntılarına zemin hazırlayan, yalnızlığın ve düş kırıklıklarının yarattığı o bomboş karanlığa bakmak gerekir. Yaşanmamış duygular burada birikerek aşırı ağırlaşır ve değeceğine inanılan ilk kişiyle karşılaşıldığında alabildiğine boşalır. Edgar da karanlıkta hem mutlu hem de karmakarışık duygularla yatıyor, gülmek isterken gözlerinden yaşlar akıyordu.
Sayfa 14
Bir kez kendini bulmuş olan kişinin bu yeryüzünde yitirecek bir şeyi yoktur artık. Ve bir kez kendi içindeki insanı anlamış olan bütün insanları anlar.
Sayfa 69
