Acılar insanı daha güçlü kılar dediler ;
Başladık her şeye eyvallah demeye ;
Gidene eyvallah...
Yorana eyvallah...
Kırana eyvallah...
Yerden yere vurana eyvallah dedik...
Ne çok alttan aldık her sözü ;
Ne çok tahammül ettik...
Güçlü olalım derken ;
Suçlu olduk...
Göz ardı edildik...
Velhasılkelam;
Hüzne hüküm giydik...
Suratlarımızla beraber,
Yüreklerimizi de idam ettik.
Biz kendimize yazık ettik....
Sunay AKIN
Kalbim parçalanıyor,
Sana aşığım.
İzin versem baharlarım yayılır,
Dayanamıyor sana çok aşığım.
Uykumu biraz rahat bırak bana,
Düşlerim ucağına hadi eyvallah.
Aşığım sana öyle kısa değil,
Soru sorulmasından hoşlanmayan çevreler “bilimsel” etiketini modern bir büyü olarak kullanıp, herkesin “Bilimselse, eyvallah! O zaman tamam.” demesini beklemektedir.
Bir cümle, bir gülümseme, bir bakış...
Benimle olduğunu hissettirsen yeterdi.
İyi yönde değişmek, kötü yöne gitmek ya da orta yolu bulmak aslında vereceğimiz saygıda, alacağımız değerde saklıydı. Yinede Eyvallah.
Sonradan umursamamayı öğrendim
olağan terkedilişleri ve hayal kırıklıklarını
hayat dört sıra çizik attı göz altlarıma
dört nasihat koydum heybeme onlarla gömüleceğim
Doğdum, büyüdüm, yenildim
Geldim, gördüm, sıkıldım
Sevdim, sevildim, yalan duydum
Dokundum
Eyvallah