Bu kitabı okurken daha önce konuşulan konu veya ifadelerin tekrarlanmasını gördüğümde o ânlık 'bunları daha önce de okumuştum' fikri geçti içimden, lâkin bunu olumsuz anlamda düşünmedim. Sadüddin Hoca da bazen, tekrara düşüp aynı şeyleri mi anlatıp durdukları şüphesine kapıldığını söylüyor. Ona verilen yanıtlarla hemfikirdim. Böylesi insanların konuşmaları öylesine haz veriyor ki insana, neyi ne kadar konuştuğunun bir anlamı kalmıyor.
Zaman zaman biz de kendi dostlarımızla, kardeşlerimizle sohbet ediyoruz, hocalarımızın bu sohbetlerindeki mevzuuları veya benzer konuları uzun uzun konuşuyoruz. Hatta belki daha üzerinden bir yıl geçmeden aynı konuları yeniden gündeme getirip konuşuyoruz, bunun farkında olduğumuz da oluyordur, olmadığımız da oluyordur. Böylesi sohbetleri yapabilmek, yapabileceğimiz insanların var olduğunu görebilmek ve dolayısıyla bunun hazzına varabilmek durumunda iken neyi kaç kez konuştuğumuzun bir anlamı kalmıyor.
Kitabı okurken çok kez yanlarında olmayı, bazen bir iki çift kelâm edebilmeyi ne de çok istedim. Onlarla aynı ortamda bulunabilmeyi, aynı havayı soluyabilmeyi ne kadar çok istediğimi tarif edemem, e tarif edemediğim için de anlatamam. (: Ama buraya kadar hiç sıkılmadan okuyanlar muhakkak anlarlar bu duyguyu, bu isteği.
Ben herkese bu iki gönül insanının buluşmalarına, sohbetlerine kulak vermeyi, gönül vermeyi, tecrübelerine, birikimlerine, düşüncelerine merdiven dayamayı tavsiye ediyorum.
Ânlarımı ve dolayısıyla hayatımı şekillendiren, güzelleştiren bu iki gönül insanına çokça teşekkürler, Rabbim'e sonsuz teşekkürler.
