Sabitlenmiş gönderi
Büyüdüğümü fark ediyordum ama büyümüş hâlimi ne yapacağımı bilemiyordum. Etrafımda duyduğum sözlere, hayata verilen çeki düzene bir mana veremiyordum. Kitaplardaki gibi “on yedinci dereceden memur Pyotr Aleksandrovich Mihaylovski, her günkü gibi masasının başına geçip çaycağızından geniş bir yudum aldı” dendiği gibi acaba ben de geniş bir yudum mu alacak ve aynı masaya oturmakta otuz üç yıl istikrar gösterecektim.
Sayfa 88Kitabı okudu
216 syf.
6/10 puan verdi
·
11 günde okudu
Okur Takip Önerileri
Herkes silinir, hayat önce sevdiğin, sonra da sildiğin insanları tanımaktan ibarettir ama evlatlar silinemez, ebeveynler silinemez.
Ben onu arayadurayım, işte o kendisi çıkageldi karşıma. Bir keşif değil mi bu? Bir insan, aradığı bir şeyle karşılaşırsa bu, o şeyin, bu arayışı hissederek o insana doğru ilerlemesi, gelmesi değil midir?
Sayfa 27Kitabı okudu
"Eşyaları kullanmak, kullanmaya mecbur olmak ne fena!" diye düşündü Augusto. "Kullanmak onları harap ediyor, evet hatta bütün güzelliklerini bozuyor. Eşyaların asıl görevi seyredilmektir. İlerde, cennette değişecek bu düzen: Yapacağımız tek işin Tanrı'yı temaşa etmek ve her şeyi Tanrı kavramıyla görmek olduğu, daha doğrusu o mertebeye erişildiği vakit değişecek hepsi. Burada, bu sefil hayatta tek kaygımız Tanrı'yı kullanmak. Bizi bütün bu kötülüklerden koruması için Tanrı'yı bir şemsiye gibi açmaya kalkışmak, küstahlık doğrusu!"
Sayfa 21Kitabı okudu
hayatın sonuna doğru varıyorsunuz. hayır. hayatın kendisinin değil de başka bir şeyin sonu. o hayatta herhangi bir değişiklik olasılığının sonuna doğru. size uzun bir duraksama anı, şu soruyu sorabilmeniz için yeterince zaman tanınıyor “başka neyi yanlış yaptım?”
bir ilişki üstüne bahis oynuyorsunuz. bahis başarısızlıkla sonuçlanıyor. bir başka ilişkiye geçiyorsunuz. o da başarısızlığa uğruyor. belki de kaybettiğiniz şey iki basit eksi değil de ortaya koyduğunuz şeyin çarpımı. zaten insanda böyle bir duygu uyanıyor. hayat sadece toplama ve çıkarma değil aynı zamanda kaybın, başarısızlığın birikimi, çarpımı.
kendi hayat hikayemizi ne kadar sık anlatırız, ne kadar sık düzenlemeler yaparız, güzelleştiririz, kurnazca kesintilere gideriz. hayat uzadıkça çevremizde hikayemize meydan okuyacak, bize hayatın bizim hayatımız olmadığını, sadece hayatımız hakkında anlattığımız hikaye olduğunu anımsatacak kişiler de azalıyor. başkalarına ama esas olarak kendimize anlatılan bir hikaye.
gençken duygularınızın kitaplarda okuduğunuz duygular gibi olmasını istiyorsunuz, onların yaşamınızı altüst etmesini, yeni bir gerçeklik yaratmasını ve tanımlamasını istiyorsunuz. sanırım daha sonraları onların daha ılımlı bir şeyler, daha pratik bir şeyler yapmasını istiyorsunuz. onların yaşamınızı şu anda ve geçmişte olduğu gibi desteklemesini istiyorsunuz. onların size her şeyin iyi olduğunu söylemesini istiyorsunuz.