Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Gün her zaman aynı şekilde doğuyor... hep aynı, hep aynı...
Bana ağlama isteği veren bu dermansız şey nedir, bilmiyorum...
Reklam
Sadece başka memleketlerin denizleri güzeldir. O gördüğümüz deniz daima hiç görmeyeceklerimizin hasretini çektirir bize...
Belki bir daha hiç olmadığım o kişi olmayacağım...
Dolaşmak bazen düşleri bulup getirir.
Maziden konuşmak güzel olmalı, ne de olsa hem beyhude hem kederli...
Reklam
Eski halimizden konuşarak eğlenelim istemez misin, kardeşim? Hem güzel hem de hep yalan...
Hiçbir zaman olamadığımız bir şeyin pişmanlığını duymaktan daha acı verici bir pişmanlık yoktur.
Sık sık mutlu ve neşeli olmakla birlikte, daima üzgün olduğumu fark ettim.
Kendimi çoklu hissediyorum. Ben, sayısız ve fantastik aynalarla kaplı bir salon gibiyim; bu aynaların hiçbirinde bulunmayan ama yine de hepsinde bulunan önceki tek bir gerçekliği yalancı yansılarla bozuyor aynalar.
Reklam
Ben hep şimdiki zamanda yaşarım.Geleceği bilmem. Artık gemişim de yok. Biri, her şeyin mümkün olmasıyla çöküyor üzerime, öteki, barındırdığı hiçbir şeyin gerçek olmamasıyla. Ne umutlarım var, ne de pişmanlıklarım.Hayatımın bugüne kadarki halini -yani çoğunlukla, istediğimin tam tersi şekilde aktığını- bildikten sonra ne söyleyebilirim ki geleceğim hakkında?Beklemediğim, dilemediğim bir şey olacağından, benim dışımdan bir yerden, hatta bazen kendi irademin bir oyunu olarak başıma geleceğinden başka? Geçmişimde ise hatırlayıp da gereksiz yere yeniden yaşamayı arzulayabileceğim hiçbir şey yok. Kendi benliğimin izinden, onun bir benzerinden başka bir şey değildim ben. Geçmişim, olmayı başaramadığım her ne varsa onlarla dolu. Uçup gitmiş anlardaki duyguları bile özledigim yok: Duygu şimdiki zamana muhtaçtır; o an geçtikten sonra sayfa kapanır ve hikâye sürer, öykü ise biter.
Kimileri dünyayı yönetir, kimileri de yönetilen o dünyanın ta kendisidir.
Sayfa 50 - Can YayınlarıKitabı okuyor
Hiç özlemim olmadı. hayatımın tatsızlıkla hatırlamadığım hiç bir dönemi yok. Hepsinde de aynıydım oyunu kaybeden yada küçük bir zaferi hak etmeyen bendim. Evet umutlarım vardı, zira her şey ya umuttur ya ölüm
Var olmak için elimde olmadan harcadığım çabayı, ağır bir kıyafet gibi üzerimden çıkarmak istiyorum.
Sayfa 472 - Can yayınları
Çöküş, bilinçaltının tamamen yitirilmesi demektir, çünkü bilinçaltı yaşamın temelidir. Kalp düşünebilseydi, atmaktan vazgeçerdi.
1.500 öğeden 16 ile 30 arasındakiler gösteriliyor.