ffıroooo
@ffiroooo
Bir devlet olsaydım milli marşım pinkfloyd-marooned olurdu, bayrağım van gogh tablosu. Bateri çalarmış gibi yaparken birilerine yakalanma tedirginliğini sevmiyorum. Ve kader inanılması gereken değil, katlanılması gerekendir.
YL
Adana
17 Şubat
81 okur puanı
Nisan 2019 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
"ELIZABETH
Yani kendim olmak için kendimi mi unutayım?
KRAL RICHARD
Hatırlamanız sizi aldatıyorsa, elbette."
youtu.be/PebrOQm_SZQ?si=...
Billie Bossa Nova (Acoustic), Billie Eilish
Dış dünya, insana başkaları gibi kitle insanı olmanın, onlar gibi tek boyutlu yaşamasının öğretildiği, içselleştirildiği yerlerdir. Burası büyük kent ya da küçük köy olabilir. Sonuç fark etmez. Buna karşın, iç-dünya bunun tersi bir arayıştır. İnsanın dış dünyaya karşı kendi özgün, bireysel yaşamöyküsünü oluşturabileceği, özelliklerini geliştirebileceği -hiç olmazsa düşleyebileceği- bir yerdir...
Modern yalnız insan, salt dine/bağnazlığa değil, pragmatik akla, kişiliği tekdüzeleştiren baskıcı norm sistemlerine de karşıdır.
Okur Takip Önerileri
Müzik, ruhsal huzursuzlukları ortadan kaldırır, kötü ruhları, cinleri kovar. Ruhu yeniden dinginliğine kavuşturur.
Homeros destanları salt şiir-yazın ve tarih dünyasının değil, ruhbilim çalışmalarının da vazgeçilmez başyapıtlarıdır.
Melankoli, antikçağdan beri tıbbın ve ruhbilimlerinin ötesinde pek çok trajedinin, romanın, şiirin, sanat yapıtının konusu olmuştur. Bunlardan, Albrecht Dürer'in 1514 tarihinde yaptığı, Melencolia I adlı küçük gravürün düşün ve ruhbilim dünyasında özel, ayrı bir yeri vardır. Melankolinin gizini anlamaya ve anlatmaya Dürer'in bu alegorik gravürünün vazgeçilmez katkıları olabileceğini düşünüyorum...
Theophrast/Aristoteles'in yazdıkları "Problemata Physica"nın XXX. kitabının başındaki "Melankoli" bölümü, felsefe ve sanat tarihinde bir dönüm noktası oluşturmuştur. Melankolinin ve melankolik kişiliklerin olumlandığı bu "çağ açan" çalışmanın daha ilk cümlesinde, "Neden, ister felsefede ya da politikada ister şiir ya da sanatta olsun olağanüstü kişiliklerin hepsi melankoliktir?" diye yazılmış.
Hiçlik'in sınırlarında, onurlu var olma ve yaşama olanakları aranır. İnsan burada kendi gerçeğini, korkularını, mutluluklarını, "anlamlı başarısızlıklarını", "doğrusu olmayan yanlışlıklarını" görmenin hazzını yaşayabilir. Buradaki korku, insanı hem özbenliğine daha çok yaklaştırır ve hem de evrenselleştirir. Mikro ve makrokozmoslar bütünleşebilir. Bireysel özbenliğe özgü -son kerte özsel duygular- evrensel genel geçerlilikler kazanabilirler...
Sophokles'in trajedilerindeki görkem insanı şaşırtır.
Sokrates, Alkibiades diyaloğunda, insanlara "kendini tanı" çağrısında bulunmuş. Sophokles, Kral Oidipus trajedisinde, bu çağrıya yanıt verircesine insanın kendisini tanımaya çalışmasının ne denli büyük acılara neden olabileceğini göstermiştir.
Bir kitap okudu
384 syf.
·
Puan vermedi
Gizlidir bu aşkın zevki matemde,
Ey ruhuna günlerinin matemini resmeden,
..
Kalbimizde bir iz var ki onu yıllar silemez,
Hasretinle geçiyorken bu gençlik çağım,
..
Böyle her gün yollarımdan geçsen de süzgün
..
Esirgeme gözlerimden bir son buseni.
..
Ki hiç kimse benim kadar sevmemiş seni!