sanırım zaman kavramının dengesizliğinde bocalıyorum.
insan yörüngesinde sürekli şaşıyorum.
tek bir yönün aldatıcılığına kanıyorum
kurak bozkırlardan hoş sedalar umuyorum.
hiç gelmemişi bekliyorum
gideni yüreğimden sökemiyorum
umut beslediğim kaynakların
bataklık olabileceğine imkan vermiyorum
uzun bir yol sanıyorum hayatı
bir bakmışım ki elimde pek bir şey kalmadı
kısa diye şikayet ettiğim yaşamın
aslında tadına hiç varamadım
döner ya şimdi yine dünya
dönsün kime ne
akar ya şimdi zaman
aksın kime ne
ben durmuşum yerimde
gidememişim bir yere
yaşım ha 20 ha 50
tutunmamışım kendime
daha ne.
varsın dünya,
olsun bir rüya,
kabuslardan sıyrılmadıkça
bana ne.#270122