Tesadüfler hayatta hep vardır. Herkes farkında değildir belki ama; başımıza tesadüfen gelen hiçbir olay aslında öylesine yaşanmamış, hayatımıza tesadüfen giren kimseler, iyi veya kötü izler bırakan kimseler, öylesine girmemiştir. Raif Efendi, bir taraftan meslek edinmek için çalışıp bir taraftan da içindeki sanat aşkıyla yaşayıp giderken ayakları onu bir resim sergisine götürmüş, tesadüfen bir tablonun önünden geçmiş ve geçerken o tablonun aslında hayatının aşkını resmettiğinin farkına varmıştı. O güne kadar kalbinin en ücra köşelerinde saklanan bu kadın karşısına tesadüfen çıkan bu tabloyla ona kendini göstermiş, Raif Efendi’nin benliğinin bile farkında olmadığı gizli duygularını gün yüzüne çıkarmıştı. Kim bilir belki bir gün sizin de karşısınıza tesadüfen birisi çıkar, ve kalbinizin en özel yerine yerleşiverir. Öyle bir zamanda siz de karşısınızdaki kişiye Sebahattin Ali’nin şu sözlerini söyleyerek, onun varlığına teşekkür edebilirsiniz: ‘’Tesadüf seni önüme çıkarmasaydı, gene aynı şekilde, fakat her şeyden habersiz, yaşayıp gidecektim. Sen bana, dünyada başka türlü bir hayatın da mevcut olduğunu, benim bir de ruhum bulunduğunu öğrettin.’’
Kitaplığımda varlığından bile habersiz olacak şekilde duran bu kitabı tesadüfen tanışılan bir arkadaş önerisiyle okumuş bulunuyorum. Kitap içerisindeki her cümle sizde kendinizden birer iz belki de yaşanmışlık bulduracak cinste. Neredeyse her cümlesi alıntı yapılacak kadar da değerli. Ve şimdi elbette ben bu kitabı, henüz okumamış 1000kitap okuyucularına şiddetle tavsiye ediyorum.
Tesadüflere hep inanın,var olun aşkla kalın...
Nazım Hikmet Ran
meçhule fırlatılmış cümlesi kadar arabeskim
