Nevroza yatkın bir bünye, yaşanmış deneyler olmasa da aynı yönde gelişebilir; oysa yaşamın derin bir düzensizliği, normal bünyeli bir insanı nevroza düşürebilir.
Bir kez bu yol izlendi mi soluğun nerede alınacağı kestirilemez; ilkin sözcüklerde verilir ödünler, derken sıra ucun ucun işin özüne gelir.
Başını salladı, bu marazi düşüncelerden kurtulmaya çalışıyordu. Nereden çıkmıştı bu düşünceler? Nietzsche ile ölüm hakkında konuştuğu için miydi? Nietzsche bu düşünceleri kafasına sokmaktan ziyade onları serbest bırakmıştı. Hep oradaydılar; hepsini daha önce de düşünmüştü. Peki ya onları düşünmezken zihninde nerede duruyorlardı? Freud haklıydı: Beyinde bilincin ötesinde olan ama hep tetikte bekleyen ve her an bilinçli düşünce sahnesine çıkabilecek olan bir düşünce deposu olmalıydı.
Sayfa 109Kitabı okuyor
Ne kadar az bilirsen o kadar iyi uyursun der Gorki.
İzahını Sartre yapar; uyursan gece biter, uyuyamazsan sen. Freud ekler; çok uyumak kaçmaktır, uyuyamamaksa yakalanmak. Son noktayı Vasconcelos koyar; Uyuyalım, insan uyudu mu her şeyi unutur.
Çocukların yaşlanan ebeveynlerine bakmak ve onlarla dostane bir ilişki sürmek gibi insani sorumlulukların dışında başka hiçbir bağımlılığı olmamalı. Çünkü genç nesil yepyeni bir hayata başlamalı ve çok büyük bir zorunluluk olmadıkça geçmişin yükünü üstlenmemeli.
İnsanlar yavaş yavaş inanmamayı, güvenmemeyi, sevmemeyi ve kronik şüpheci olmayı öğrenir. Bu gerçekleştiğinde artık ne yazık ki çok geçtir. İnsanların “tecrübe” dediği şey budur. Kalbiyle bağlantısını kesmiş bir insana “tecrübeli” denir.
Freud ...
🌑🌑
Bir yaranın iyileşip iyileşemeyeceği, bu yaraya neden olan silaha bağlıdır.
