İnsan kendisi için, dünyanın basitleştirilmiş ve anlaşılır bir resimini, kendine en uygun tarzda yapmaya çalışır. Sonra, bir ölçüde, deneyimler dünyasının yerine bu kendi kozmosunu koymaya, böylece onu yenmeye çalışır…Bu yolla, kişisel deneyimin dar girdabında bulamadığı sükût ve huzuru bulmak için, bu kozmosu inşa etmeyi ruhsal yaşamının ekseni haline getirir.