İnsan kendi kendisinin düşmanıdır. Yaşama değer diye atfedilen birçok şeyin fikrini oluşturan, düşüncelere saygı duyarken, sorgulama mekanizmasını kimse elinden almaz; o kendi eliyle bunu teslim eder. Ardından bu sahtelikler girdabının içinde, değer olarak gördüklerinin serabıyla tatmin olmaya başlar. Onu kendi içindeki öz değerinden uzaklaştıran bu fikirler, hakikat terazisine koyulduğunda karşı kefeyi bir milim bile yukarı kaldırmaz. Ne hazindir ki, kefeyi tutanın gözü bağlı olması gerekirken, kefeyi izleyenlerin gözleri bağlıdır. Kendi elleriyle gözlerini bağlarlar.