Gizem Özbek Tezcan
@gizbek
Van'da bir köy öğretmeni.
Türkçe Öğretmeni
Akdeniz Üniversitesi
Antalya
69 okur puanı
Mart 2018 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Her bilgin elindeki bilgi meşalesini bir sonrakine devretmekle yükümlüdür. İnsanlık ancak böyle ilerler ve gelişir.
Sayfa 38 - Engin YayıneviKitabı okudu
Büyütecin adı bile çok güzeldi. Hem büyümek vardı bu kelimenin içinde hem de büyü…
Öğrencilerime sınıf kitaplığı için valilik tarafından gönderilen kitaplar arasında yer alıyordu bu kitap. Bir öğrencimin iştahlı bir şekilde “O kitap çok güzeell!” demesi üzerine merakımdan okumaya başladığım Dağ Sustu Dağ Konuştu; tam 7-8. sınıf seviyesinde akıcı, eğlenceli, yer yer hüzünlü ve üniversite aşkı içeren bir kitap. Macera? Macera tabii ki var, sonuçta gençlerimiz dağcılık kulübünde ve amaçları Kaçkar Dağı’nın zirvesine tırmanmak. Tüm olaylar da bu yolculukta meydana geliyor zaten. Leyla Güzelimiz kendi iç hesaplaşmaları, tüm yaşanmışlıkları ile kendini bize teslim ediyor. Olanları onun gözünden okuyoruz.
Yazar, diyalogları farklı bir tarzda vermiş bize. Konuşma çizgisi, tırnak işareti tamamen yok diyemesem de yok. Virgüllerle ayrılan diyaloglar yer alıyor çoğu zaman ama ilginç bir şekilde kimin hangi cümleyi kurduğunu da anlayabiliyorsunuz okurken. Bu şekildeki diyalog sunuş biçimi bence okumayı da hızlandırıyor. Günlük hayatla bağdaşabildiğinden belki de kim bilir.
Dağcılık kulübündeki gençlerimiz Ulu Kaçkar’ın zirvesine ulaşabildi mi? Tırmanış yolunda hangi maceralar yaşandı? Leyla Güzeli inadından vazgeçip Teo ile ilgili hislerini ona söyledi mi, yoksa bir Leyla Mecnun vakası daha mı yaşandı?
Okuyalım, öğrenelim, ortak olalım.
İyi okumalar :)
Günışığı KitaplarıKitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Bu kötü günler bitmez sanma! Baharı olmayan hangi kış var? Hangi gece sonsuza dek sürer?
İnsanın üç büyük sırrı: Birincisi doğmadan önce biz var mıydık, varsak neydik? İkincisi ölümden sonra yaşam var mı, varsa nasıl? Üçüncüsü doğum ile ölüm arasındaki süreç. Bu yaşadıklarımız bir düş mü yoksa gerçek mi?
Yaşlı bir zeytin ağacı şöyle fısıldarmış: “Herkese aidim ve hiç kimseye ait değilim. Siz gelmeden önce de vardım, siz gittikten sonra da burada olacağım.”
İnsan doğar doğmaz yaşlanmaya başlıyor. Bir çocuk “Büyüdüm!” diye seviniyor ama her an ölüme yaklaştığının farkında bile değil. Zaman bizi önce büyütüyor sonra da ölüme götürüyor.
Dünya bir köprüdür; bir ucunda doğum, öbür ucunda ölüm. Binlerce kişi gelir geçer her gün bu köprüden; hiçbiri haber vermez doğum öncesinden, ölüm ötesinden.
Sayfa 35 - Engin YayıneviKitabı okudu
Dünya sahnesinde hiç kimse eşitlikten, toprağın altında ise eşitsizlikten söz edemez.
Her sabah doğan güneş ömrümüzden bir günü alıp götürüyor, ertesi gün yine gelerek aynı şeyi yapıyordu. Yeryüzündeki bütün canlılar için bir yaşam kaynağı olan güneş, aynı zamanda bizleri ölüme götürüyordu.
Sayfa 33 - Engin YayıneviKitabı okudu
Ama belki de hiçbir anne baba evladını gerçekten göremez. Baktığımızda sadece kendi hatalarımızın bir yansımasını görüyoruz.
Sayfa 318 - İthakiKitabı okudu
Onunla yaşamak deniz kıyısında durmak gibiydi. Her gün bir başka renk, farklı bir köpük sorguçlu dalga ama daima ufka doğru çekilen huzursuz yoğunluk.
Sayfa 221 - İthaki YayınlarıKitabı okudu
Yalnız bir yaşamda; bir başka ruhun sizinkinin yanına damladığı ender anlar vardır, yıldızların senede bir defa yeryüzüne sürünüp geçmesi gibi.
Sayfa 156 - İthaki YayınlarıKitabı okudu
İnsanlara saf mutluluk nasip olmaz. Her tatlı mutlaka az çok bir acılıkla karışır.
Sayfa 33 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
Siz ne yaparsanız yapın ölüm, aldıklarını sırlarla dolu bilinmezlik ülkesine götürüyor ve bir daha asla geri vermiyordu.
Sayfa 21 - Engin YayıneviKitabı okudu