Gökçe Coşkun
@gokcecoskun
Balıkesir Üniversitesi
İstanbul
İstanbul, 9 Nisan 1993
87 okur puanı
Ağustos 2022 tarihinde katıldı
"Bağımlılığın her türlüsü sahibine türlü rezillikler ettirir."
Can YayınlarıKitabı okudu
Sevdaya sabırla karşı koymuştum.
Can YayınlarıKitabı okudu
İnsan mutlu olunca zaman ne çabuk geçiyor!
Can YayınlarıKitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Bir dayanak olmaktan çıkınca özgürleşir ruh ancak
Sayfa 87 - OlympiaKitabı okudu
Kötü’ye bir kere kapılarını açmaya gör, kendisine inanılmasını beklemez artık.
Sayfa 38 - OlympiaKitabı okudu
El taşı olabildiğince sıkı kavrar. Daha da uzağa fırlatabilmek için sıkıca kavrar taşı. Ama o kadar uzağa da götürür yol.
Sayfa 31 - OlympiaKitabı okudu
Kötü’nün ondan bir şeyler gizleyebileceğinize inanmanızı sağlamasına izin vermeyin.
Sayfa 29 - OlympiaKitabı okudu
Sonbaharda bir yol gibi: Temiz pak süpürüyorsun, sonra bir yol bir kez daha kurumuş yapraklarla örtülüyor.
Sayfa 25 - OlympiaKitabı okudu
Belirli bir noktadan sonra geri dönüş yoktur. Bu noktaya da erişmek gerekir.
Sayfa 17 - OlympiaKitabı okudu
Görmek istemeyen gözden daha kör, duymak istemeyen kulaktan daha sağır olamaz.
Sayfa 66 - YKYKitabı okudu
Kendi ruhuna düşüncelerine uygun erkekle evlenmenin huzuru; en tatlı bir aşkın bütün zevklerinden üstün ve sonsuz bir saadettir. Aşk denilen şey, böyle olmadığı takdirde öldürücü bir felakettir. Bunun lezzetinde daima bir zehir vardır.
Sayfa 113 - KırmızıkediKitabı okudu
Meğer insanlar, olmasına imkan bulunmayan şeylerin hayaliyle de oyalanabiliyormuş!..
Sayfa 113 - KırmızıkediKitabı okudu
Karanlıkta antik bir ihtiyar, güneşi siliyor yapraklarla; tarihin gövdesi delik deşik.
Sayfa 113 - YKYKitabı okudu
Kitabın yanında defter
Defterin yanında bardak
Bardağın yanında çocuk
Çocuğun yanında kedi
Ve uzakta yıldızlar yıldızlar
Oktay Rifat - Yaşayıp Ölmek, Aşk ve Avarelik Üzerine Şiirler
Sayfa 107 - YKYKitabı okudu
İnsan yaşadığı yere benzer
O yerin suyuna, o yerin toprağına benzer
Suyunda yüzen balığa
Toprağını iten çiçeğe
Dağlarının tepelerinin dumanlı eğimine
Edip Cansever - “Mendilimde Kan Sesleri”
Sayfa 101 - YKYKitabı okudu