Yalom'un okuduğum ilk kitabıydı. Ama ilk kez okumuyordum. İkinci okuyuşumda şunu fark ettim ki bir kitap bir kez okunmamalı. Çünkü farklı bir bakış açısıyla farklı bir kitap okuyormuş hissine kapıldım. Kitap on farklı bölümden oluşuyor. On farklı dediğime bakmayın, vakalar hep aynı kapıya çıkıyor. Aslında okurken vakalarda kendimi bulduğum bile oldu. Her insanın kaygılarını kitapta farklı vakalar üzerinde bulmanız mümkün. Yalnızlık, ölüm korkusu, yaşama amacını yitirme... Hangimizin aklından geçmiyor ki bunlar? ' Okurken çoğu zaman ben olsam ne tepki verirdim acaba? ' sorusu beliriyordu zihnimde. Çünkü başkalarının yaralarını sarmasına yardım etmek hiç de kolay görünmüyordu. Işte bu noktada Yalom'a olan hayranlığım daha da artıyordu. Bu süreçlerdeki güçlüklerle baş edebilmesi ve çözüm üretebilmesi etkileyiciydi. Hepimizin dönem dönem aşamadığı, sebebini tam olarak bilemediği sorunları olmuştur. Bu sorunlar bazen gündelik yaşamımızın sorunları oluyor bazen de farkına hiç varamadığımız, geri plana attığımız düşüncelerimizin sonucu olabiliyor. Korkularımızla yüzleşemiyoruz aksine hep onlardan kaçıyor ve onlara karşı bir kalkan koyuyoruz. Çünkü bazı korkularımızla yüzleşme düşüncesi bile bizim kaçmamıza sebep olabiliyor. Işte bu kitapta da hayatımızı derinden sarsan düşüncelerimizin ve sorunlarımızın arkasında asıl olarak nelerden kaçtığımız Yalom'un deneyimlediği terapi süreçleriyle karşımıza çıkıyor.
