kitapta kendimden çok fazla şey bulduğum için belki, çok ama çok beğendim. özellikle 1. ve 3. hikayeleri okurken hiç bitmesin istedim çünkü sanki beni ve yaşadıklarımı anlatıyorlardı. 2. hikaye de gayet akıcıydı, onu da keyifle okudum. 4. hikaye ise diğer üçüne göre farklı yazılmıştı, daha çok Oğuz Atay tarzında diyebiliriz. zaten yazar bir röportajında “sevgili abi” diye bahsettiği kişinin Oğuz Atay olduğunu söylemiş.
kitapta o kadar güzel ve anlamlı cümleler var ki o cümleleri çizip ara ara okumak için işaretler koydum. kısacası kitap henüz çok okunmuş değil muhtemelen ama kesinlikle okunması gereken bir kitap
. ben nasıl keşfettim diye sorarsınız kitapçıda raflar arasında gezerken gözüme çarpan kitaplardan biriydi. iyi ki de keşfetmişim..