Narziss ve Goldmund'da da gereksiz yere uzatılmış olduğunu düşündüğüm yerler olmuştu ama Boncuk Oyunu'nda bu düşüncem ayyuka çıktı. Öncelikle şunu açıklayayım: Boncuk Oyunu nedir? Neşe ve meditasyon gerektiren, müzikte ve matematikte kullanılan eğlenceli bir çeşit sanat. Bizim ana karakterimiz Knecht'in, çocukluğunda gittiği Latince okulunda müzik alanında başarılı olduğu keşfediliyor ve sadece elitlerin alındığı, daha ciddi eğitim veren bir tarikatın üst okuluna geçiyor. Zaman içinde de yükselip sanatın üstadı, okulun sorumlusu haline geliyor. Evet, sürekli meditasyon yapılıyor. Evet, "I Ching" kehanetleriyle ilgilenenler var. Hatta sabır, sorumluluk ve liyakat konusunda Batı, Doğu'dan geri kalmış olabilir ama kitapta bu tipte bir alışveriş söz konusu değil. Sondaki üç öykü bu açıdan daha doygun ve açıkçası onları daha çok sevdim. Ödüllü kitaplar/yazarlar beni neden üzüyor bilmiyorum ama Bozkırkurdu gibi, bu hikâye de (asıl hikâye yani) beni sarmadı. Bu sene bir de Demian var listemde, sonra Hesse'ye uzun bir ara vereceğim. =)

Boncuk OyunuHermann Hesse · Yapı Kredi Yayınları · 2020694 okunma

·

40 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.