Kısa öykünün önemli özelliklerinden biri, roman kesinliğinde bir "son" duygusuna sahip olmayışıdır. Pek çok öykü, "aydınlattığı an'la" okurun gözlerini kamaştırır, ama biterken, ardında okurun izini artık kendi imgeleminde sürdüreceği yanıtsız bırakılmış sorular, asılı kalmış durumlar, puslu belirsizlikler bırakır. Çoğu kez öyküye gücünü veren de budur; yarım kalmışlığın ya da olmamışlığın verdiği bir çeşit hayat sızısı...