Zülfü Livaneli'nin alışılmış yalın dili ,biraz doğu-batı sentezi ,biraz gecekondu-plaza zıtlığını okuyoruz. Tek bir amaç peşinde Van'dan Ege'ye gelen 2 kuzen ,biraz da kendi hayatı için arayış peşinde olan bir profesörün yollarını kesiştiriyor kitap.
Ben Mutluluk'u Zülfü Livaneli'nin Leyla'nın Evi'ne benzettim ,orda da farklı karakterler üzerinden jenerasyon farkını gözler önüne seriyordu. Fakat Mutluluk daha arka planda kaldı. Karakterler fazla yöreseldi sanki bir yerden sonra sıkılmaya başladım şahsen. Sürekli aynı olayı okuyormuş ,sanki hiçbir ilerleme yokmuş gibi hissettim. Yazarın çok daha başarılı kitapları var bana kalırsa.