Tutunamayanlar... sen muhteşem bir kitapsın
baba ben artık bu evde yaşamak istemiyorum yıllardır ruhumuzu öldürdün bu evde hayatında bir roman okumadın bir sinemaya gidip heyecanlanmadın beni ve annemi bu çirkin eşyanın içine hapsettin yemekten ve uyumaktan başka bir şey düşünmedin bende bütün duygular senin bu inatçı duygusuzluğuna karşı gelişti kuru mantığınla içimizi kuruttun sana benzeyen taraflarımdan ellerimden ayaklarımdan utanıyorum ihtiyarlayınca sana benzemekten korkuyorum kötülük edemeyecek kadar kısır kafanda yalnız bizim için yaptıklarının defterini tuttun bana aldığın ilk elbiseden verdiğin son harçlığa kadar hastalığımda uykusuz kaldığın gecelerin hesabına kadar kaydettin bu ağır havalı evin içini güzel bir müzik sesiyle bir kitapla süslememe izin vermedin nasılsa eve giren bütün güzelliklerin birer birer yok oluşunu kayıtsız bir sabırla seyrettin kanaryam öldüğü zaman bir yenisini almadın çiçekler solunca boş saksıları balkona taşıdın hiç duydun mu hediye diye bir sözün olduğunu insanların birbirine aldıkları ve genellikle çocukları sevindiren hediye bir gün elinde bir balonla eve döndün mü yaptığım resimler için ağzından çaktığın çivilere dikkat et duvarları berbat ediyorsun sözünden başka bir söz çıktı mı bu evde senden başka varlıkların yaşadığını hiç düşündün mü ben bir kitap okurken ne okuyorsun diye bir soru sordun mu beni elimden tutup bir gün parka götürdün mü sadece o soğuk mantığınla tenkit ettin elektriği açık bırakmışsınız pencereyi kapatmamışsınız radyoyu kapatın başım ağrıyor roman okuyup gözlerinizi yormayın boşuna elektrik yanıyor okuduklarınızın hepsi yalan senin bana isyan etmene bu kitaplar sebep oluyor
Sayfa 498 - İletişim YayınlarıKitabı okudu
··
1.788 görüntüleme
arkadaşlar şu alıntıyı sonuna kadar okuyun bu kitabı da sonuna kadar okuyun siz manyak mısınız bu kitabı yarım bırakıyorsunuz dünyada en yarım bırakılmaması gereken kitaplardan birinin en güzel bölümlerini kaçırıyorsunuz sonra da benim aklımı kaçırıyorsunuz siz hep yarımları seviyorsunuz oysaki dünyayı bugünkü haline getiren de yarımlardır korkma be insan bu alıntıyı sonuna kadar oku
Canım babam. Gidip sarılmalıyım.
Dünyada ya da evde 'maddi' olarak baban vardır, hayattadır, ama 'manevi' olarak yoktur, hiç yaşamamış veyahut ölmüş gibidir. Biliyorum bunu.
Babama çok benziyor aslında. Aldığım kitapları taşlamak için inceler. 2 sayfa roman okumuşluğu yoktur. Dostoyevski'nin bir kitabını gördüğünde elimde "Rus değil mi o? Komünizm anlatıyor, " demişti.
nedense bu yazı okurken nefesimi hızlandırıp gözlerimi doldurdu..
Elden bir şey gelmez onlar da gördükleri kadar biliyor. Belki de hissizleşmişlerdir.Bu şekil avunuyor çoğu zaman insan.
"Sabit nazarlarla boşluğa baktığım zamanların çoğunda temeldeki benzerliğimizi gizlemek için ümitsiz süslemelerle kendimi yoruyormuşum gibi geliyor bana. Senin anlayacağın babacığım, züppe olarak nitelediğin insanların, iç sahteliklerini örtmek amacıyla giriştikleri kibarlık çabaları içindeyim sanki." Korkuyu Beklerken'den bir alıntı.
Kendimi okudum sanki az önce
4 kez okudum. Her okumamda ayrı tat aldım. 5.ye yine okuyasım geldi
Muhteşem
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.