Bize bugüne kadar genellikle savaşın cephe yüzü gösterildi, anlatıldı. Kahramanlıklar, cephede vatanı uğruna ölüme gidenler... Hepsine minnet borcumuz var. Hepsinin acısını, anısını yüreğimizde taşıyoruz. Peki ya geride kalanlar? Savaşa gidenlerin aileleri? Eşleri, çocukları, anne-babaları? Cephede düşmana karşı duran askerlerin elleri öpülesi aileleri, sevdalıları, arkasında bıraktıkları da burada -cephe gerisinde- açlığa, sefalete karşı durmadılar mı? Savaş ve Açlar bir kurgu değil. Kitabın içindeki her şey gerçek, yaşanmış. Karakterlerden biri bizzat Hasan İzzettin Dinamo. Okuduklarımın yükü yeterince ağırken bir de bunların gerçekten yaşandığını bilmek beni çok sarstı. Osmanlı Devleti'nin I. Dünya Savaşı'na girmesiyle kendisine cephe yolu görünen Temel Çavuş ve ailesinin hikâyesi Savaş ve Açlar. Aile reisi Doğu Cephesi'nde (Sarıkamış'ta), diğer aile bireyleri Samsun'da. Elde avuçta olmadığı gibi başlarını sokup korundukları yuvaya bile göz dikenlere, açlığa, soğuğa, Azrail'e karşı hayatta kalma mücadelesi veriyorlar. Bir kuru ekmek parası bulabilmek, bulursa o kuru ekmeği beş can bölüşebilmek, karın doyurmak değil salt hayatta kalabilmek için yalın ayak sokak sokak dolaşıp tabakhaneye köpek boku toplayan Musa seni hiç unutmayacağım. Çocukları için durmadan çırpınan, ölüme başkaldıran Şakire, sen gördüğüm en güçlü kadınlardan birisin. Nasıl atacağım içimden seni, atabilir miyim? Bu kitabı mutlaka okumanızı, okutmanızı tavsiye ediyorum sizlere. Anadolu'yu daha iyi anlamak için okumalısınız. En az benim kadar sarsılacak, en az benim kadar ağlayacaksınız okurken, biliyorum. Görmezden gelmeyin, unutmamak için, unutturmamak için okuyun.

Savaş ve AçlarHasan İzzettin Dinamo · Tekin Yayınevi · 20171,334 okunma

·

44 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Melike Sena