İsmiyle bu kadar özdeşleşmiş bir kitap görmedim. Kitap kapağında da belirtildiği gibi bir karşı olmanın , beklemenin romanıdır: Aylak Adam. Birey ve toplum olarak değer biçtiklerimizin değersizliğini vurgular, vurgulamak ister ama yine de tutunduğu bir şey vardır, varoluşun sebebini bağladığı bir "kadın". Çevresinde insan varken yalnız olduğunu fark ettim, belli bir düzen tutturamadığını ... Oysa belki de mutluluk 2 kez çalmıştı kapısını nefesini kesmeye de yetmişti aşkları ama geçmişinden olacak ki insanlar konusunda oldukça hassastı. Kalabalık zihinlerde insanın kendisine kaçınılma bir yabancılaşma yönelimi vardı kitapta. Açıkçası kitabın sonunda aradığı aşkı bulmasını ve ona geçmişini unutturmasını sağlayan birinin çıkmasını beklemiştim ama kitabın sonu farklı bitti.
Kesinlikle severek okunacak bir kitap....
