“Işık durmadan serpiliyordu, sanki her an yeni bir alanı ele geçirmek, odayı ışığa boğmak istercesine bulduğu her pürüzsüz yüzeye kuruluyordu."
··
4 görüntüleme
Bir cümle okursun okumaya ara verir düşünmeye başlarsın. Bir cümle okursun okumaya ara verir sonra yazmaya başlarsın; Işık ve karanlık sürekli savaş halinde. İkisi de bulundukları ortamı anında doldurmak istiyor. Işığı yakıyorsun tüm oda anında aydınlık oluyor ve ışığı kapattığın anda tüm oda anında karanlık... Gün doğuyor aydınlık oluyor, gün batıyor karanlık çöpküyor. Kainat bir benzeridir insan. Düşünceler de karanlık ve aydınlık döngüsünde insan kalbi de umut ve yeis sarmalında. İyi düşünüp, iyi düşünceyi harekete aktarıp umut gerek bizlere...
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.