Aziz Bey Hadisesi okudum. Bu hikâye bitmesin istedim. Bitti. O kitapta en sevdiğim hikayeler Aziz Bey Hadisesi ile Kar yolcusu olmuştu.
Sonra
Yeşil Peri Gecesi okumaya başlamıştım. (Bir yazarı sevince onun kitaplarını peşpeşe okuyorum artık) Kitabın ismini bilmediğim ana karakterinin (onun ismini söylememesi başta canımı sıktı ama sonra iyi ki söylemedi dedim. “O çağımızın bir kahramanı” onu isimsizde tanırız) babaannesinin (Fikriyanım)
“Söyle bakalım, sen de büyüyünce anan gibi orospu mu olacaksın?” demesi üzerine kitabı okumayı bıraktım.
Her sey üst üste geliyordu, Fikriyanımın sözü canımı sıkmıştı. Ondan nefret ettim.
Aradan biraz vakit geçti, üst üste gelen şeyler dağıldı ya da dağılmadı da tek bir katmana dönüştü ben de kitaba geri döndüm. Fikriyanım umurumda değildi ve ana karakter çok güzeldi. Ve bunu sık sık dile getiriyordu. Onu seviyordum.
Ondan sonra
Mağara Arkadaşları kitabını okudum. Bu da 8 hikayeden oluşan bir kitaptı. Bu kitabi okurken artık bir yabancı değildim hiçbir kitabında yabancı hissettirmemişti zaten. Ama artık hikâyelerdiki kişiler daha tanıdık, yerler daha bilindik yerlerdi.
Evvelotel de 18 hikayeden oluşan bir kitap. Bende “tanıdıklık hissi” iyice yer etmeye başladı bu kitapla. Bu kitaptaki karakterler diğer kitaptakilerle benzer kişilerdi. Hikayelerde benzerdi ama tamamen aynı değillerdi. Hikayelerdeki kişilerin değişmesi, onların -bence- büyümesi hoşuma gitti.
Hikayelerinde genel olarak babasına benzemek istemeyen adamlar, annesine benzemek istemeyen kadınlar, kadınlar ama güzel kadınlar, yaşlandıkça güzelleşen kadınlar, karılarını aldatan kocalar, kocalarını aldatan kadınlar var. Yaşlılar var gençler var. Müslümanı var yahudisi var.
Kısaca sokağa çıktığımızda görebileceğimiz herkes var.
Okumanızı tavsiye ederim
EvvelotelAyfer Tunç · Can Yayınları · 20061,102 okunma
