··
464 görüntüleme
Mənim coğrafiya müəllimim eynən bu tərzdə "Oliver Tvist"i oxumağa həvəsləndirmişdi məni. Kitabdan danışarkən gözləri parıldayırdı. Həmin müəllimimi də, kitab oxumağı da sevirdim o zamanlar. Ancaq müəllimimin kitabsevər olduğunu bilmirdim, bunu öyrənəndə kitabları sevdiyi üçün onu daha doğma görmüş, hobbimə isə daha çox bağlanmışdım.
Oxşar hadisə məndə ədəbiyyat dərsində mövzumuz İsa Muğanna'ya (Hüseynov) gəldiyi zaman olmuşdu. Həyatı haqqında yazılanlarda İsa Muğanna deyirdi ki, Robert Luis Stivinson'un "Dəfinələr Adası" kitabını gecə səhərə qədər oxuyub, bitirib. Məni həvəsləndirmişdi, gedib alıb, oxumuşdum. İki dəfə oxuduğum sayılı kitablardandır. Müəllim məni də həvəsləndirdiyi üçün həmin müəllimimə minnətdaram, amma ki, müəllimlərimizin əksəriyyəti elə həmin müəlliməm də çox şey verməyə qadir deyildi bizlərə. Ki Azərbaycanda əksəriyyətimizə çox deyil, az da olsa, birşeylər verməyə qadir olan sayılı şeylər var.
İndi bir insan niyə kitab oxusun yox, niyə kitab oxumağa başlayıb sualı maraqlıdır mənə. Onu da kimsə tam olaraq açıqlaya bilmir. Bilmirəm bəlkə məni qane etmir verilən, yazılan cavablar. "Çox möhtəşəm məşğuliyyətdir" demək istədiyimdə həyatımın hər anı kitab oxuya bilməyəcəyim gerçəyi dang edir beynimə imtina edirəm bu cümləyə özümü inandırmaqdan.
Bu dəfə ağlım çox qarışıq ola-ola yazdım bunları. Gerisi İsa Muğanna kərimdir.
1 sonraki yanıtı göster
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.