157 syf.
·
Puan vermedi
Edgar Allen Poe'nun birçok yazarın esinlendiği, örnek ve ilham aldığı kişi olmasının sebebi bana kalırsa 10 sayfalık hikâyelerinde bile gerilim unsurlarını çok iyi yönetebilmesidir. Keza gerilim olmadığı hikâyelerinde de olay örgüsünü aceleye getirmeyecek şekilde çok hızlı işleyebiliyor.
Morgue sokağı cinayetleri, tam olarak polisiye türüne girer mi bilmiyorum; ancak polisiye havası verdiği kesin ve benim açımdan polisiye hikâye denebilecek bir hikâyeydi. Kısa, öz ve güzel.
Kuyu ve Sarkaç çok olay örgüsü olmayan, ki hiç olay örgüsü olmayan desek de çok yanlış olmaz, ama ortamıyla insanı gerebilen ve karakterlerin durumunu size çok başarılı aktaran bir hikâye.
Kara Kedi ise benim favorim. Yalnızca 15 sayfa. Güzel bir başlangıç, gerilim dolu bir gelişme, akılda kalıcı bir son ve hiç bitmeyen tempo. Bir kitap gibi bahsettim biliyorum, çünkü insanda bir kitap etkisi bırakıyor bu hikâye. Hatta 
Stephen King'in 
Hayvan Mezarlığı kitabına da bazı kesitleri çok benziyor.
Bu hikâyelerden Kara Kedi yanılmıyorsam bu kitapta yoktu. Farklı basımlardan okudum sürekli, o yüzden hangi kitapta hangi hikâyeler vardı tam aklımda kalamadı. Tavsiyem toplu hikâyeler adı altında tüm hikâyelerinin olduğu kitabı almanız. Yoksa benim gibi hangi hikayesini okuduğunuzdan tam emin olmamakla birlikte, okumadıklarınızı da bulamayabilirsiniz. Ben de toplu hikâyelerini almayı düşünüyorum.
·
94 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.