Kitaba başlarken ön yargıyla yaklaşsam da sonraki sayfalar çok sürkükleyici ve samimiydi. Bitmesini hiç istemeyeceğim bir kitaptı benim için.
Kitap; ekonomik koşullarının aile bağlarını nasıl zorladığını, işsizlik ve açlığın dayanılmaz ızdırabını gözler önüne serer. Ve tabi bunda en önemli pay Makineleşmenin ortaya çıkıp insanları işsiz bırakmasıdır. Artık aile köyden ayrılıp şehire göç etmek zorunda kalır. Dükkan açıp az çok kazanırlar, çocuklar büyür, aile genişler. Aile reisi Eskici Topala dokuz nüfüs ağır gelir, parasızlığın verdiği çaresizlikle tüm kinini etrafındakilere saçıp küfürlerini savurur. Bu durup oğulların zoruna gitmeye başlamıştır. Oğullar kütlüye gitmek isterler, babaları başta karşı çıksalarda büyük hayaller kurarak hep beraber kütlüye (pamuk toplama) gitme kararı alırlar. Hep beraber çalışıp güm güm gümleyen bir konak, rahat bir hayat yaşamak dükkanlarını büyütmek uğruna çalışmaya yabanın yazına giderler. Ama evdeki hesap çarşıya uymaz. Hepsi sıtmaya tutulup hastalanırlar. Topal içkisiz sigarasız kalınca sinirini çocuklarundan alır ve oradan ayrılır. Çocukları da bir süre kaldıktan sonra açlıktan dayanamayıp dönerler. Halleri perişandır babaları dayanamayıp yanına alır evlatlarını dükanını satar. Kütlüden zarar etmişlerdir ama hayırlı bir gelin ve bir damat edinmislerdir aslında... Ve onlar fabrikada iş bulur ve çalışır.
