bir grup kadının gözünden uyanış
okuma grubumla mart ayında uyanış’ı okuduk. birazcık kendi düşüncelerimden bahsedip daha sonra arkadaşlarımın fikirlerini paylaşacağım.
romanın konusu evli ve çocuklu edna’nın evliliğini, anneliğini, kadınlığını sorgulaması, “olmak istediğim kişi bu mu?” sorusunu kendine sorup içinde bir şeylerin değişmesi.
yazıldığı dönem düşünüldüğünde bir ilk olarak başarılı bir roman. kadının toplumdaki yerini sorgulaması, kimliğini oluşturanın aslında kendisi değil toplum olduğunu fark edip bir şeyleri değiştirmeye çalışması güzeldi. yazarın üslubunu sevdim. çok akıcı geldi. kitabı elime aldım ve su gibi aktı. kitapla ilgili eleştirim ise kitabın adı uyanış olsa da tam bir uyanış değildi edna’nın yaşadıkları. arayış demek daha doğru olurdu. olmak istediği kişiyi arıyor edna. bulabiliyor mu? sürpriz bozan olmaması için sonunu söylemiyorum ama bu son ile bu roman bir uyanış değil bir arayış sadece. yazarın uyanış demesinin sebebi belki de o güne kadar açıkça yapılmamış bir sorgulamanın kadında başlaması. bir kadının kendini bulma çabası çok değerli o yüzden kitabı yazıldığı günün şartları ile değerlendirince başarılı buldum. kitap için ortak düşüncemiz “toplum denilen şeyin biz kadınları istemediğimiz rollere ittiği ve bunun için baş kaldırmanın bile zor olduğu”
uyanış’ı okumanızı tavsiye ederim.
Sinem Aytop toplumun, çevrenin etkisiyle var oluyoruz. aaa ben buyum diyoruz bir süre. belli yaştan sonra ama ben bunu sevmedim ki bunu yapmak istemiyorum diyorsun. bu sefer aykırı oluyorsun. toplum seni soyutlamasın diye devam ediyorsun ama kendin olmamış bir hayat yaşıyor ve ölüyorsun. kitapta bir uyanış olsaydı ve ayakları yere basan bir son. kendini bulma mücadelesi veren ve bunu başaran bir kadın ile bitirseydi olayı o zaman alır baş ucu kitabı yapardım.
(hilal) ait olmadığımız yerde istemediğimiz işleri yapıyoruz.
(ayşe nur) arayışına devam etmeliydi uyanışı tam anlamıyla tüm hücrelerinde yaşayana kadar...
(sabahat) edna var olmak için yanlış şeylere yöneldi belki daha farklı şekillerde kendini gerçekleştirebilirdi.
Büşra Belikırık genel anlamıyla bir kadının ağzından, kadın hayatını okumayı sevdim. dili anlaşılır bir dildi bence. Genel anlamıyla anlatış biçimi olayların akışı hoşuma gitti.
Zarife Coşkun kitap feminist bir roman olarak geçiyor. edna’nın çocuklarına bakıp, eşine hizmet etmesi dışında bir hayatının olduğunu anlaması bu konuyla ilişkilendirilebilir ancak kitapta geçen aşk mevzularının ne ilgisi vardı anlamlandıramadım.
Gül edna uyanışı yaşayamadı bence bir şeylerin doğru olmadığını iç güdüsüyle fark etti ve kendi içinde bir baş kaldırı yaşandı. kendi kendine baş kaldırdı ve kendi kendine yenildi. bence sonu böyle olmamalıydı çünkü o uyanışı tam anlamıyla yaşayamadı ama genel olarak ben beğendim akıcı bir dili vardı. kadın kahramanın ön planda oluşunu sevdim.
Gaye Aldinç foucoult’un heteratopyaları içinde bir dizi metnini okumuştum üçümcü sınıftayken. dışlanmışlardan bahsediyordu. akıl hastaları ve mahkûmlardan, aslında toplumdan dışlanmış olanlar. metni okuyalı çok oldu ama orada da asıl dışlananlar (bir nevi işlevsel olmayanlar) biz isek diye sorgulatıyordu. toplumun içinde birbirinin aynı insanlar, prototipler aslında yaşamıyorlar işlevsel değiller. yapay bir düzen içinde yaşıyoruz aslında o akıl hastahanesindekiler gerçekten yaşıyor hissediyor gibi bir şeyler çıkarmıştım. kitabı okurken de bunu sorguladım bazen.
instagram.com/p/CNrVxPXJ0DS/?...
··
638 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.