*Uyuyakaldığı 142 nolu belediye otobüsünün son durağında şöför Cemal’in omzuna dokunmasıyla irkilerek uyanır. Hiç bilmediği bir mahallede incin top oynarken, açık gördüğü tek yemek salonuna girer. Gecenin geç olması ve dışarının tekinsiz olmasıyla birlikte garsonun ricası üzerine yemek salonun üst katında garsonun oturduğu evin salonunda yer yatağında bulur kendisini. İçindeki huzursuzluğu bastıramadığı gibi, nerde olduğuna dair en ufak bir bilgisi olmadığından sabahı zor etmiştir. Ertesi gün bu cehennem çukurundan kurtulduğu an evine vardığında omzunda bir morluk olduğunu görür ve önemsemeyip bir kaç gün geçiştirdikten sonra morluğun Kırmızıya çalmasıyla doktora gider. Kırmızıya çalan morluğun aslında bir diş izi olduğu kanısına varan doktor; kahramanın eve gidip yarayı daha da incelemesiyle kendi dişlerinin olduğunu fark eder. • • *Özetle; takıntılı olunan bir hayat, seni çıkışa götüremediği gibi kendini dinlemene de fırsat vermiyor. Olayları olduğu gibi görüp, öylesine yaşamak gerektiğini anlatıyor bence.

Karanlık OdaHakan Bıçakcı · İletişim Yayıncılık · 2010156 okunma

·

100 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.