Ben diye bir şey kalmamıştı ki... İçimdekilerden hiçbiri bu sözcüğü üstlenemez, bir diğeriyle yüz yüze gelip bütünleşemez, bir yazgının sürekliğini, bir hikâyeyi sonuna dek taşıyamazdı. Gözlerimi açmış, kendimi taştan bir dünyada bulmuştum. Kül rengi, duman rengi, yürek rengi...
Sayfa 92
·
3 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.