Daha önceki incelemede de söylediğim gibi Esir Şehrin İnsanları'nı çok beğendim. Esir Şehrin İnsanları büyük bir yapıttır. Roman mütareke İstanbul'unu ve Milli Mücadele yıllarını küçük bir insan grubu üzerinden, onların olağanüstü çabaları, korkuları, cesaretleri ve içlerinde barındırdıkları hainler özelinde anlatıyor. Özellikle Kamil beyi çok sevdim. Paşa oğlu Kamil bey yoksul düşer, Milli Mücadele yanlısı bir gazetede çalışma teklifini kabul eder ve neticede içlerinden birinin ihanetiyle yakalanır. Sorgu aşaması, Kamil beyin korku ile cesaret arasında gidip gelmesi, kocası İhsan içerideyken gazetenin tüm işlerini üstüne alan cesur kadın Nedime'yi ele vermemek için kendini yakması onu birçok kişiden ayırıp gerçek bir kahramana dönüştürüyor. Buna karşılık her bir Kamil'e, Nedime ve İhsan'a karşılık yüzlerce işbirlikçi Ahmet ve ihanet eden Niyazi olduğunu görmek de can sıkıcı. Üstelik bunlar her toplumda ve her dönemde var. Yazık ki Çöküş ve buhran dönemlerinde daha çok var. Kemal Tahir'in büyüklüğü salt olayları ve karakterleri canlı bir şekilde aktarması değil, asıl büyüklüğü roman boyunca bir tarihçi gibi yaşadığı çağı ve sefil coğrafyayı, bu coğrafyanın düşkün insanını sürekli tenkit etmesidir. Not 1: Üçlemenin 2. Kitabı Esir Şehrin Mahpusları'nı okumaya başladım. Not 2: Bu arada bundan sonra kitaplarımın büyük çoğunluğunu bu cihazla (e kitap okuyucu) okuyacağım. Bana daha kolay ve hızlı bir okuma deneyimi sunuyor.

Esir Şehrin İnsanlarıKemal Tahir · İthaki Yayınları · 201910,3bin okunma

·

24 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Cengiz Tolstoyevski