Novalis, Alman romantizm akımının öncülerinden biri. Kendi "ben"ine dönmesini de şu satırlar ile özetliyor zaten: "...Uzayda yolculukların düşünü kurarız, oysa uzay bizim içimizde değil mi? Ruhumuzun derinliklerini tanımıyoruz. Gizemli olan, yolunu iç dünyamıza doğru sürdürmekte. Sonsuzluk, bütün dünyalarıyla, geçmişle ve gelecekle, sadece içimizdedir, başka hiçbir yerde değil." Bu yazılar Novalis'in genç yaşta ölen nişanlısı Sophie von Kühn'ün ölümüyle duyulan acının kalemiyle yazılmış. Kendime göre ağıt olarak anlamlandırdığım bu anlatımı biraz pozitife ederek yansıtmış. Doğa tasvirleri ile bana Goethe'nin Genç Weather'in Acıları adlı eserinde kullandığı dili anımsattı ki zaten ikisi de Alman edebiyatının romantizm yazarlarıdır. Yine gece ile gündüz karşılaştırmasında aklıma Cioran'ın bir sözü geldi: "Uyanışta bizi bıkkınlığın başka bir tarzı beklemektedir; akşamınkini unutacak vakti ancak bulmuşken, şimdi de şafağınkiyle didişmek durumundayızdır. Saatlet ve saatler boyunca, beynimiz saçma faaliyetinden kendine hiçbir yarar sağlamazken yatay hareketsizliğin zahmetini çekmişizdir." Kitabın çevirmeni Ahmet Cemal'e ayrıca teşekkür ederim. Yararlı önsözü için ve bana okurken çeviri eser olduğunu hatırlamadığı için.

Geceye ÖvgülerNovalis · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 20212,041 okunma

·

115 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.