Sezgin Kaymaz tarzı o kadar güzel ki " o kadar" demekle yetinebiliyorum ancak güzelliğin sınırını belirtmekte kullandığım "o" nereye kadarsa artık...İnsanın yaşayabileceği birçok duyguyu yaşatıyor aynı kitap içinde. Yeri geliyor gülüyor, yeri geliyor hüzünleniyor, yeri geliyor sorguluyor,yeri geliyor sinirleniyorsun. Ama hep "yeri"nde oluyor , bu da tadına tat katıyor kitabın... Sezgin Kaymaz, kitaplarında genelde hayvanlara yer veriyor ve bu faktör de ayrı bir güzellik katıyor kitaplarına... Lucky'yi okuduğumda da çok etkilenmiştim Lucky'den :) , Çeto da çok etkiledi beni gerçekten :) Sezgin Kaymaz ne kadar da güzel söylüyor Doğan Hızlan ile yaptığı söyleşide "HAYVANLARDAN, ÇOK İNSANLIK ÖĞRENDİK" diye. Hacı Naci Kalaycı'dan gözü doymak nedir bilmezliği -aşırılığı- , mala mülke düşkünlüğü görürken , Hüdai Nabit'ten merhameti,vicdanlı olmayı,okumayı,aklı ve bilimi terketmemeyi, Gülsüm'den de başta sevdayı sonra yaşam mücadelesini görüyorsun ,Takım Elbiseli değildi gerçi ama ;) İşportacı Aşut'un Din ve işi birbirine bağlayarak yolunu bulduğunu, Ana-Babalık kavramının sadece Biyolojik olarak olmadığını.... okuyacaksın. Sonra Çocuk Çiçek olacak! Sonuç olarak: Sezgin Kaymaz'ı okuyun okumayanlar varsa çevrenizde okutturun.
----------------
İnsanın olduğu yerde
iyilik de var kötülük de
Not:
youtube.com/watch?v=YYWtzXO...
şu Videoyu da izleyin bir yol. Tavsiye ederim