Keşke daha önce okusaydım dediğim bir kitap daha oldu benim için. Artık bizim küçük yargı makinesi Harrymiz büyümüş te aşık mı olmuş diyerek buldum kendimi ve gözümün önüne ilk kitaptaki o sıska, küçücük, saçlarını bir türlü toparlayamayan çocuk geldi. Filmdekine göre anlatılan hikaye gerçekten çok iyiydi. Hermonie o kadar tatlıydı ki. Ron zaten başlı başına bir komedi.. Ve Harry'nin baktığı ama görmediği, her zaman oralarda bir yerlerde olan Ginny'nin farkına varması...
Harry bir kahramansa ancak onu tamamlayacak karakter bu kadar güzel yazılırdı. Ginny'e hayran olmamak elde değil. Ve aralarındaki o bağ.. konuşmadan bile birbirlerini anlamaları.. Harry'nin karşındaki güçlü ve ondan vazgeçmeyen duruşu... Harry onu bu kadar severken ben kesinlikle Harryi bir başkasına yakıştıramam.
Ve Dumbledore.. Nezaket, tevazu ve hoşgörü... Harry ile arasında geçen bir sahnede baya baya ağlamıştım.
"Beni büsbütün Dumbledore'un adamı olmakla suçladı" dedi Harry Dumbledora
"Ne kadar kaba."
"Ona senin adamın olduğunu söyledim. "
"Çok etkilendim Harry."
Keşke ölmeseydi. Keşke..
Son olarak slytherin soyunun tüyler ürpertici karanlık tarihi. Neden bunlara filmde yer verilmez ki?
Söylemeden geçemeyeceğim ama Harry'nin quidditch kaptanı olması ve o mükkemmel maçları ve antremanlarını nasıl dahil etmezler kesinlikle anlamıyorum.
